جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به جنبه استدلالی مشروعیت می پردازد. اگر قرار است شهروندان در مواجهه با اختلافات اخلاقی، مذهبی و فلسفی فراوانشان به عنوان شهروندان از نظر اخلاقی آزاد و برابر احترام گذاشته شوند، چه دلایلی باید برای توجیه قوانین قهری استفاده شود؟ بسیاری از نظریه پردازان «لیبرالیسم سیاسی» را تأیید می کنند که بر اساس آن قوانین باید برای همه شهروندان با دلایلی که آنها می توانند بپذیرند توجیه شوند. این ادعا به دو صورت متضاد تفسیر شده است. دیدگاه غالب، که من آن را «لیبرالیسم عقل عمومی» می‌نامم، معتقد است که قوانین باید با توسل به مجموعه‌ای از ارزش‌ها توجیه شوند که همه شهروندان می‌توانند علیرغم اختلاف نظرهای فراوانشان در آن سهیم باشند. در بخش اول پایان نامه، من استدلال می کنم که این دیدگاه را باید به نفع «لیبرالیسم موجه» رد کرد، که معتقد است قوانین باید به طور قطعی برای هر شهروند بر اساس همه دلایلشان توجیه شوند. من همچنین به چالش «دیدگاه دلایل درست» پاسخ می‌دهم، که این ادعا را رد می‌کند که قوانین باید برای شهروندان با دلایلی که می‌توانند بپذیرند توجیه شوند. چندین اعتراض برجسته به لیبرالیسم سیاسی ادعا می کنند که با اعتقاد مذهبی متعهد ناسازگار است. در بخش دوم پایان نامه با پرداختن به الهیات مسیحی به بررسی این موضوع می پردازم که آیا در مورد مسیحیت نیز چنین است یا خیر. من استدلال می‌کنم که بسیاری از ایرادات رایج به لیبرالیسم سیاسی شکست می‌خورند، اما برخی از استدلال‌ها که نشان می‌دهند مسیحیان باید لیبرالیسم استدلال عمومی را بر اساس باورهای دینی خود تأیید کنند، شکست می‌خورند. با این وجود، مسیحیان می توانند لیبرالیسم سیاسی و به ویژه لیبرالیسم توجیه گر را بپذیرند. با این حال، الزامات لیبرالیسم موجه و اعتقادات مسیحی افراد گاهی با هم تضاد دارند. لیبرال‌های توجیه‌گر باید بپذیرند که افراد گاهی می‌توانند به‌طور موجهی دومی را بر اولی ترجیح دهند. بحث کلی من این است که لیبرالیسم توجیه گر بهترین توضیح را از جنبه استدلالی مشروعیت ارائه می دهد، و این تا حدی با سازگاری آن با الهیات مسیحی نشان داده می شود.