جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: سلفی گری به عنوان یکی از منابع ایدئولوژیک اصلی خشونت افراطی انجام شده توسط گروه های جهادی مورد بررسی قرار گرفته است. مجموعه قابل توجهی از ادبیات در مورد شبکه های جهادی فراملی، به ویژه پس از حملات 11 سپتامبر در ایالات متحده، وجود دارد. این بحث ها شامل رادیکالیزه کردن تفکر سلفی توسط نظریه پردازان جهادی و علما است. با این حال، سلفی گری یکپارچه نیست. این شامل جریان های متعددی است، و بررسی این جریان ها برای درک تأثیر آن بر جوامع مسلمان بسیار مهم است. علاوه بر جهادی‌های سلفی - کسانی که خشونت را تایید می‌کنند - دو گرایش گسترده دیگر در سلفی گری وجود دارد: آرام‌گرا و فعال. سلفی های ساکت گرا یک سنت غیرسیاسی را تایید می کنند و فعالیت سیاسی را به هر شکلی غیرقابل قبول می دانند. سلفی های فعال از تغییرات سیاسی مسالمت آمیز حمایت می کنند. هر جریانی توسط علما رهبری می شود که به عنوان حافظ سنت های سلفی دیده می شود. علمای ساکت و فعال در جوامع خود مشارکت فعال دارند. مطالعات انجام شده در مورد این روحانیون به ویژه کشوری بوده و بر تأثیر و ماهیت سلفی گری و پویایی آن در آن کشورها تمرکز دارد. ریحان اسماعیل در کتاب بازاندیشی در سلفی گری، ریشه ها، تعاملات و پویایی شبکه های فراملی علمای سلفی در منطقه شامل عربستان سعودی، مصر و کویت را ارزیابی می کند و نشان می دهد که علمای ساکت و فعال در فراسوی مرزها برای حفظ و ترویج آنچه می بینند کار می کنند. به عنوان سلفی گری «اصیل» در حالی که شرایط داخلی علما را در نظر می گیرد. این کتاب ارزیابی مجدد دوگانگی ساکت گرا/فعال را ارائه می دهد و استدلال می کند که این دوگانگی در مورد جنبه هایی از تفکر سلفی مانند نگرش نسبت به شیعه و مسائل اجتماعی در جوامع مسلمان صدق نمی کند.