جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

«وحدت صراط» خواه با رویکرد درون­‌دینی و خواه با رویکرد برون­‌دینی، از لوازم خالص بودن دین اسلام است. هر گونه تفسیر یا تلقی که به تعدد صراط منجر شود، منطقاً با خلوص دین و امکان تمایز حق و باطل در تعارض بوده و به خلف منتهی می­‌شود. تحقیق حاضر، کاوشی است که با رویکرد اثباتی دربارة "وحدت صراط" از منظر علامه طباطبایی انجام شده است. بعد از طرح مسئله، ابتدا تعریف صراط تکوینی، تشریعی و جزاء از دیدگاه علامه ارائه و سپس ادلۀ علامه بر وحدت صراط تشریح می­‌شود. نتیجه اینکه ایشان با دو دلیل فلسفی: 1. بسیط­‌‌ الحقیقه کل­‌الوجود (خداشناسی)؛ 2. وحدت علل فاعلیه و غائیه؛ و سه دلیل کلامی: 1. تطابق تشریع و تکوین (جهان‌­شناسی)؛ 2. وحدت حقیقت نوعی انسان (انسان­‌شناسی)؛ 3. استلزام عقلی وحدت ربّ متعال با وحدت صراط؛ وحدت صراط در هر سه حوزه تکوین، تشریع و جزاء را اثبات نموده و به تبع، تعدد صراط را از منظر عقل و دین مردود شمرده است.