جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یکی از مصادیق چالشی تقابل سنت و مدرنیته، نظریۀ تکامل انواع داروین است. عموماً افراد سنتی در نقد نظریۀ تکامل، اشکالات لامارک و داروین را از منظر زیست‌شناسان بیان می‌کنند و نتیجه می‌گیرند که نظریۀ تکامل غلط است. در فضای فلسفی_ کلامی ایران، نئوداروینیسم مورد غفلت قرار گرفته است. نقد نظریۀ تکامل با غفلت عمدی از نئوداروینیسم، محقق را دچار مغالطۀ حمله به مترسک می‌کند. این مقاله برای رفع این کاستی نوشته شده است. جهت تحدید موضوع با قابلیت ارائه در مقاله، نئوداروینیسم با دیدگاه­‌های ملاصدرا مقایسه شده است. در این مقاله، پس از بیان سیر تاریخی مختصر دربارۀ تفکر تکاملی در خلقت انسان، دیدگاه صدرایی دربارۀ تکوین انسان مطرح شده و تطبیقات دو دیدگاه در بخش­های مختلفی از مقاله صورت پذیرفته است. پژوهش حاضر بعد از تبیین موازین ملاصدرا و نئوداروینیسم دربارۀ پیدایش انسان به این نتیجۀ اصلی رسید که این دو تفکر در موارد مادی (طبیعیات) با هم تطابق دارند؛ ولی در موارد ماوراءالطبیعه با هم تفاوت دارند، اگرچه این تفاوت به تضاد نمی‌رسد. روش پژوهش این مقاله، کتابخانه‌ای و توصیفی-تحلیلی است.