جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

قرآن معجزه بزرگ پیامبر اسلام و متنی فرابشری است، که پژوهشگران از جنبه‌های مختلفی آن را مورد بررسی قرار داده اند؛ تعدّد معانی برخی واژگان در قرآن و سطوح معنایی متعددی که برخی واژگان قرآنی دارند، در تمام مذاهب اسلامی پذیرفته شده است، گاهی یک لفظ در سوره ای از قرآن می تواند معانی متعددی را به خواننده منتقل کند، سطوح گوناگون معنایی در قرآن سبب شده گاهی مفسران برداشت های متعددی از یک آیه داشته باشند، اعتقاد به ساختار چندمعنایی بودن واژگان در شمار مهم‌ترین مبانی تفسیر قرآن است. بر این اساس، برای هر آیه، پس از گذر از معنایی ظاهری، می‌باید به معنایی درونی و لایه‌های بعدی معانی آیات توجه کرد. در این نوشتار پژوهشگرتلاش کرده است بستری فراهم سازد تا ضمن بررسی آیاتی که حاوی واژگان متعدد المعانی هستند، عملکرد علامه طباطبایی و علامه آلوسی را در دو تفسیر «المیزان» و «روح المعانی» در حیطه این نوع از واژگان، نشان دهد. پژوهش حاضر با هدف شناساندن مواضع وجایگاههای چند معنایی های مهم دربرخی سوره های قرآن کریم و بررسی وتطبیق دو تفسیرمذکور ضمن بیان نقاط قوت و ضعف هردوتفسیرو بیان اصول درستِ قواعد وقرائن فهم معنا، به یک درک دقیق ویکسان برسد؛ بنابر این با روش توصیفی - تحلیلی با تکیه برمنابع کتابخانه ای تلاش نموده اهمیت کشف معانی ثانویه و تأثیرآن در فهم عمیق قرآن و نقش دوتفسیر"المیزان " و"روح المعانی" در انتقال معانی الفاظ وعبارتهای چندمعنایی را بررسی کند، و بیان نموده که این دو مفسراز چه روش و مبنایی برای فهم معانی الفاظ وعبارتهای چند معنایی درقرآن بهره جسته اند. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که کشف معنای ثانویه، فهم و درک مطالب را برای مخاطبان قرآن آسان‌تر کرده، و در برخی موارد موجب گردیده احکام نادرست از متن قرآن برداشت نشود. به فراخور موضوع مورد مطالعه، تفسیر المیزان که دیدگاه های یک عالم شیعه اثنا عشری علامه طباطبایی به روش کلامی، و روح المعانی دربردارنده دیدگاه های یک عالم سنی علامه آلوسی به روش اشعری مورد واکاوی قرار گرفته، و مشخص شد علامه طباطبایی و علامه آلوسی فقط به معنای فرهنگ واژگانی کلمات اکتفاء نکرده اند بلکه معنای دوم و بیشتر را نیز برای برخی واژگان در نظر گرفته اند تا ترجمه ای درست و دقیق ارائه دهند و مخاطب را با مفهوم صحیح عبارت آشنا کنند. علامه طباطبایی و علامه آلوسی برای یافتن معنای مراد از علم لغت و تفسیر استفاده کرده اند.

لقد اتفق الکثیر من المؤرخین و ذوی العلم والمعرفة علی کون شخصیة أمیرالمؤمنین علی بن أبی طالب علیه السلام شخصیة فذة لا یکاد یضاهیها أحد. فهو إنسان ذو أبعاد عدیدة جلت عن أن یبلغ کنهها المتمعنون. و قد ذهب البعض إلی أن الإمام علیا کان قد سبق عصره بکثیر. فحارت کثیر من الأفهام تجاه هذه العظمة و ذهبت مذاهب شتی. فمنهم من لم یطق سموه فنصب له و لأتباعه العداء. و منهم من ألهه و جعل یدعو لعبودیته. و قصر آخرون عن درک عظمته فقصروا فی حقه و لم یتوانوا عن التوانی فی نصرته. و لم یکن سوی فئة صغیرة من أتباعه و أهل بیته ممن قدروه حق قدره فلم یفرطوا فی حقه و لم یفرطوا. کل ذلک جعل منه رجلا متوحدا فذا مغتربا بین أبناء جلدته و عشیرته. و قد بث الإمام علیه السلام لواعج وحدته هذه فی طیات خطبه و رسائله و کلماته و مواقفه المختلفة. ترمی هذه الدراسة إلی معرفة أبعاد التوحد الذی عاشه أمیرالمؤمنین علی بن أبی طالب علیه السلام، من خلال استعراض موضوعی لکلامه فی نهج البلاغة مبتدئة البحث بتمهید لمبحث التوحد فی المفهوم والمصداق و تقدیم نماذج شعریة من الشعور بالتوحد.