جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : خوانشی جدید از علم منطق هگل در طول تاریخ ریاضیات اروپایی. Conceptual Harmonies شرحی اصلی از علم منطق گیج کننده G. W. F. Hegel را از یک بینش ساده توسعه می دهد: تفکر فلسفی و ریاضی از زمان های کلاسیک یکدیگر را شکل داده اند. ردینگ با قرار دادن علم منطق در ظهور ریاضیات مدرن، بر توجه هگل به نسبت های فیثاغورثی، عقل افلاطونی و منطق هندسی الهام گرفته از ارسطو تأکید می کند. او سپس بررسی می کند که چگونه سنت های بعدی جهان هگل را از طریق لایب نیتس و اشکال جدید هندسه جبری شکل دادند. ردینگ استدلال می کند که این خوانش روشنگرانه جریان نادیده گرفته شده در فلسفه هگل را بازیابی می کند که برای مفاهیم معاصر منطق مهم باقی مانده است.

ترجمه ماشینی : این کتاب پیشرفتی در تفکر تجدیدنظرطلبانه اخیر در مورد فلسفه هگلی، دستاورد هگل را به عنوان بخشی از نوسازی انقلابی تفکر فلسفی باستانی که توسط کانت آغاز شد، تفسیر می‌کند. به طور خاص، پل ردینگ استدلال می‌کند که استفاده هگل از هرمنوتیک، شیوه‌ای نوظهور برای تفکر عینی در مورد موضوعات انسانی عمدی، بر مانع عمده‌ای که کانت در تلاش برای مدرن کردن فلسفه با آن روبرو شده بود، غلبه کرد. نتیجه، اولین فلسفه اصیل مدرن، هرمنوتیکی و «غیر متافیزیکی» بود. ردینگ دستاورد هگل را در قالب تحول انقلاب کانت در فلسفه توصیف می‌کند، انقلابی «کوپرنیکی» مشابه آنچه که علم مدرن را آغاز کرد. او نشان می‌دهد که چگونه دیدگاه‌های پانتئیستی هترودوکسی و تفکر اجتماعی هرمنوتیک که در پایان قرن هجدهم با هم ادغام شدند، محیط پرباری را برای تحولی که ایده‌آلیسم کانتی در آثار شلینگ و هگل اولیه متحمل شد فراهم کرد. او استدلال می کند که هگل با پدیدارشناسی روح بر متافیزیک پانتئیستی شلینگ غلبه کرد و یک شیوه هرمنوتیک پسا متافیزیکی از فلسفه را توسعه داد. ردینگ در ادامه نشان می‌دهد که چگونه نظریه اجتماعی فلسفه حق هگل و ساختارهای مفهومی اثر متافیزیکی ادعایی او، علم منطق، به طور سیستماتیک با بینش‌های هرمنوتیکی پدیدارشناسی مرتبط است. در مقابل این زمینه، آثار هگل از سوء تفاهم های سنتی رها شده است. ردینگ نشان می‌دهد که تحلیل‌های هگل از مدرنیته و دولت مدرن از دیدگاه‌های یک جانبه آدام اسمیت و ژان ژاک روسو پیشی می‌گیرد و چارچوبی منسجم برای تفکر اجتماعی و سیاسی مدرن ارائه می‌کند.

ترجمه ماشینی: احتمالات احیای اندیشه هگلی را در فلسفه تحلیلی کنونی بررسی می کند. سنت تحلیلی از بدو پیدایش، به طور کلی اخراج خصمانه برتراند راسل از ایده آلیست ها را پذیرفته است، بر اساس این ادعا که دیدگاه های متافیزیکی آنها به طور جبران ناپذیری توسط منطق نادرستی که به آنها اطلاع داده بود، خراب شده است. اما این مفروضات با کار فیلسوفان تحلیلی مانند جان مک داول و رابرت براندوم به چالش کشیده می‌شوند، که در عین مشارکت در زمینه‌های اصلی جنبش تحلیلی، با این وجود در هگل ایده‌های پیچیده‌ای یافته‌اند که می‌توانند به مشکلاتی بپردازند که هنوز سنت تحلیلی را پس از آن درگیر کرده است. صد سال پل ردینگ پیامدهای جابجایی منطق پیش‌فرض‌شده توسط کانت و هگل توسط منطق مدرن پسافرژی را دنبال می‌کند و تحولات فلسفه تحلیلی قرن بیستم را بررسی می‌کند که درگیری مجدد تحلیلی با سنت فلسفی که قبلاً رد شده بود را ممکن ساخته است.

ترجمه ماشینی: پس از دوره‌ای غفلت، فلسفه‌های ایده‌آلیستی و رمانتیکی که در پی نوشته‌های انقلابی کانت پدیدار شدند، بار دیگر به کانون‌های مهم توجه فلسفی، به‌ویژه در رابطه با مسئله نقش دین در زندگی بشر تبدیل شدند. با توسعه و بازتفسیر ایده‌های اساسی کانتی، مجموعه‌ای از متفکران از جمله شلینگ، هگل، فریدریش شلگل، هلدرلین و نوالیس، چارچوب مفهومی را تغییر دادند که در آن ماهیت دین قابل بررسی بود. علاوه بر این، با انجام این کار، آنها به طور قابل توجهی دیدگاه های فلسفی را شکل دادند که متفکران بعدی مانند فویرباخ، کی یرکگور، واگنر و نیچه توانستند دوباره مسئله دین را مطرح کنند. این جلد به بررسی فضاهایی می‌پردازد که در طول این دوره طولانی تفکر پساکانتی برای بازنگری جایگاه دین در پروژه خودسازی انسان باز شده است.