جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه انگلیسی: سالومون میمون (1753-1800)، یکی از جذاب ترین شخصیت های تاریخ روشنفکری قرن هجدهم، از یک جامعه سنتی یهودی ارتدوکس در اروپای شرقی به برلین آمد تا به دنبال روشنگری باشد. میمون یک بیگانه باقی ماند: یک «اوستجود» در میان یهودیان روشنفکر در برلین، یک آزاداندیش در میان یهودیان آگاه و یک یهودی در میان غیر یهودیان. زندگی نامه او به یک کلاسیک از ادبیات اتوبیوگرافیک عصر روشنگری تبدیل شد. تجربه «بین فرهنگی» او در فلسفه او منعکس شده است. او که مدیون سنت فلسفی میموندی و همچنین سنت فلسفی مدرن اروپایی (به ویژه کانتی) بود، سعی کرد ترکیبی از جهت گیری های معمولی انحصاری: «دگماتیسم عقلانی» و «شک گرایی تجربی». اهمیت میمون در توسعه از کانت به ایده آلیسم آلمانی تایید شده است، اما تفسیر موضع فلسفی خود او از این دیدگاه محدود بسیار متضرر شد. مقالات دانشمندان برجسته گردآوری شده در این جلد بر ترکیب او از «دگماتیسم عقلانی» و «شک گرایی تجربی» متمرکز است.