جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: تصوف، آموزه عرفانی یا زیبایی‌شناختی در اسلام، با تاریخ، ادبیات و اعمال عبادی خاص خود، جایگاه بسیار خاصی در سنت اسلامی به خود اختصاص داده است. توسعه آن در قرن هفتم تقریباً بلافاصله پس از فتوحات اولیه آغاز شد و در سراسر جهان اسلام گسترش یافت. همنشین کمبریج برای تصوف سیر تحول خود را از دوره شکل گیری تا به امروز دنبال می کند و به موضوعات خاصی در طول مسیر در چارچوب زمان می پردازد. در بخش مربوط به دوران اولیه، اعمال عبادی نخستین صوفیان مورد توجه قرار گرفته است. بخش مربوط به دوره قرون وسطی، زمانی که تصوف در اوج خود قرار داشت، به بررسی عقاید صوفیانه، اشکال مختلف عرفان و عبارات ضد عرفان می پردازد. بخش مربوط به دوره مدرن، مناقشات پیرامون تصوف، تغییراتی که در دوره استعمار رخ داد و چگونگی تبدیل تصوف به یک جنبش فراملی در قرن بیستم را توضیح می دهد. این مجلد تکرار نشدنی، جنبه ای چندوجهی و جایگزین از تاریخ و دین اسلام را روشن می کند.

ترجمه ماشینی: احمد قابل (1954-2012) یکی از چهره‌های کلیدی در جریان تفکر اصلاح‌طلبانه «تفکر دینی جدید» بود که دیدگاه‌های رادیکال او از جسورانه‌ترین دیدگاه‌های نسل او بود و به دنبال عقلانی کردن و مدرن‌سازی قوانین اسلامی بود. لوید ریجون در این کتاب کاملاً تحقیقی و نوشته‌شده، بررسی اصلی نوشته‌های قابل، از جمله اثر مهم شریعت عقلانی (شریعت عقلی) را ارائه می‌کند. قابل در طول زندگی حرفه ای خود از بسیاری از خطوط قرمز سیاسی و مذهبی عبور کرد که منجر به چندین بار زندان و تسریع در مرگ زودهنگام خود در حین بازداشت در بیمارستان شد. فصل‌هایی که موضوعاتی از فقه و سیاست گرفته تا روابط جنسیتی و جامعه را در بر می‌گیرد، جهان‌بینی قابل را باز می‌کند و آثار او را برای همه خوانندگان معرفی و روشن می‌کند. ریجون با ترجمه های مبسوط از تألیفات قابل، شامل دو فصل کامل از شریعت عقلانی، زمینه لازم را برای درک اهمیت پرطنین عقاید و استدلال های قابل ارائه می کند.

ترجمه ماشینی: این کتاب نگاهی اجمالی به گستره تفکر حوزوی در ایران درباره موضوع بحث برانگیز حجاب دارد. در دوران مدرن، ایران دچار تضادها و سردرگمی‌های زیادی شده است که ناشی از تأثیر دیدگاه‌های غربی درباره حجاب در قرن نوزدهم، فرمان رضاشاه پهلوی در سال 1936 مبنی بر ممنوعیت پوشش اسلامی و تحمیل حجاب در پی آن است. انقلاب اسلامی در سال 1979 حجاب به اختلاف نظر حوزویان در مورد حجاب در جمهوری اسلامی ایران با تمرکز بر سه متفکر نماینده می پردازد: مرتضی مطهری که حجاب را اجباری می دانست، احمد قابل استدلال بر مطلوبیت حجاب و محسن کدیور که آن را اجباری می دانست. نه لازم است و نه مطلوب در فصل اول، دیدگاه این سه محقق در چارچوبی که در میان حوزویان به «تفکر نوین دینی» معروف است، زمینه سازی شده است. درک هرمنوتیک این تفکر دینی جدید، کلید درک این موضوع است که چگونه و چرا نسل جوان علما قضاوت های متفاوتی درباره حجاب ارائه کرده اند. در ادامه فصل اول، کتاب به سه بخش موازی تقسیم شده است که هر بخش به یکی از سه حوزوی اختصاص دارد. اینها یک رویکرد زمانی ارائه می کنند و موضع هر محقق در مورد حجاب با توجه به ویژگی تاریخی و دیدگاه فقهی عام خود ارزیابی می شود. نمونه‌های گسترده‌ای از نوشته‌های این سه عالم در مورد حجاب نیز ارائه شده است.

ترجمه ماشینی: صوفی کاستگاتور به بررسی نوشته های احمد کسروی، یکی از برجسته ترین روشنفکران ایران می پردازد. آثار او را در چارچوب تصوف در ایران جدید و ادبیات عرفانی فارسی بررسی می‌کند و شامل ترجمه‌هایی از نوشته‌های کسروی است. کسروی موضوع جذابی را برای علاقمندان به تصوف و ایران‌شناسی فراهم می‌کند، زیرا تلاش می‌کند شکلی از هویت ایرانی را تولید کند که معتقد بود با عصر مدرن و ناسیونالیسم ایرانی سازگار است. تاکید او بر عقل و راز زدایی از دین باعث شد که تصوف و بسیاری از میراث ادبی صوفیانه را عقب مانده انکار کند و آن را دلیلی بر ضعف ایران مدرن بداند. مشاهدات تاریخی کسروی ضعیف بود و نوشته‌های او نشان می‌دهد که او برای نتیجه‌گیری از پیش تعیین‌شده تلاش می‌کرد. با این حال، آثار او از این جهت حائز اهمیت هستند که در دهه‌های 1930 تا 1940 در مورد تصویر و هویت ایده‌آلی که ایرانیان باید اتخاذ کنند، به بحث‌های عمده‌ای کمک کردند. علیرغم ضعف‌های آکادمیک آثار کسروی، تأثیر عمیقی بر نسل بعدی متفکران گذاشت. صوفی کاستیگر کتابی است محرک و تحقیقی دقیق و شامل دو ترجمه طولانی از آثار کسروی، تصوف و حافظ چه می گوید؟ و برای محققان مطالعات خاورمیانه جذاب خواهد بود.

ترجمه ماشینی: احمد قابل (متوفی 2012) یک روحانی حوزوی با رتبه متوسط ​​بود که به دلیل پیش زمینه سازی عقل در نوشته های فقهی خود، مخالفت با هر دو نسخه سخت «لفظگرایانه» شریعت که توسط مراجع اسلامی پیشنهاد شده بود، به شهرت قابل توجهی در ایران دست یافت. التزام او به عقل و عدالت به این معنا بود که ترکیبات و فعالیت های سیاسی و فقهی او را نمی توان از یکدیگر جدا کرد. بلکه به شکل همزیستی توسعه یافتند. این مقاله که عمدتاً توسط محققان غربی نادیده گرفته شده است، سهم قابل را در جنبش موسوم به «تفکر دینی جدید» در ایران بررسی می‌کند. نوشته‌ها و فعالیت‌های او از این جهت حائز اهمیت است که رویکرد عقل‌محور نشان‌دهنده تلاشی برای پیمودن مسیری مبتنی بر منابع درون سنت فقهی اسلامی به سوی معیارهای «جهانی» رایج در غرب است و در نتیجه از اتهامات «فرسایش فرهنگی» اجتناب می‌کند. استقراض فکری از غرب

ترجمه ماشینی: غالباً تصوف را بعد عرفانی اسلام می دانند و بسیاری از آثار بر ماهیت «تجارب عرفانی» و رابطه انسان و خدا متمرکز شده اند. با این حال تصوف پاسخی انسانی به طیف وسیعی از زمینه ها و شرایط بود. این واقعیت که صوفیان در جامعه زندگی می کردند و با جامعه تعامل داشتند، نیاز به راهنمایی در مورد نحوه رفتار دارد. این کتاب رشد تصوف ایرانی را بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که آن یک فلسفه عملی روزمره است و نه صرفاً یک پدیده متافیزیکی. نویسنده به بررسی اخلاق فتووات (یا جوانمردی)، یک رمز افتخار ایرانی که بر وفاداری، فروتنی، سخاوت و شجاعت تاکید دارد، می پردازد. اگرچه به ناچار برخی از صوفیان این رمز افتخار را معنوی کردند و آن را در رابطه خود با خدا به کار بردند، این اخلاق همچنان در رفتار صوفیانه در سطحی پیش پا افتاده تر نفوذ می کرد، که با پیوندهای قوی بین صوفیان و برخی مشاغل مشخص می شد. این کتاب با تکیه بر تحقیقات میدانی در ایران و همچنین تحلیل دقیق متون عربی و فارسی و مطالب جدیدی که در سال‌های اخیر در ایران منتشر شده است، اولین کتابی است که به زبان انگلیسی تاریخچه فتووت فارسی را ارائه می‌کند. این کتاب کمک مهمی به مطالعه تصوف فارسی و در زمینه‌های اسلام، تاریخ و دین است.

ترجمه ماشینی: سکولاریته دینی و اسلام اغلب در غرب به عنوان همراهان راحت در نظر گرفته نشده اند، اما انقلاب اسلامی ایران در سال 1979 مفروضات مربوط به مناسب بودن حوزه های جداگانه برای دین و سیاست را زیر سوال برد. اما با گذشت یک دهه از انقلاب، تحولات نظری و فکری در حوزه‌های علمیه ایران نمایان شد و دیدگاه‌های جایگزین درباره دکترین ولایت فقیه که دین و سیاست را با هم پیوند می‌داد، مطرح شد. چنین تغییراتی آموزه را از آموزه‌ای که دستور الهی داشت به آموزه‌ای که در عمل از مردم سرچشمه می‌گرفت، تبدیل کرد. این مقاله بر اندیشه‌های یک حوزوی متوسط ​​اصلاح‌طلب به نام احمد قابل (متوفی 2012) متمرکز است که تبعیت شدید وی از عقل منجر به نفی وی در نهایت ولایت فقیه و دعوت به نوعی سکولاریته دینی شد که حوزه علمیه در آن باقی ماند. جدا از ساختارها و نهادهای دولتی. از نظر قابل، این به معنای ایجاد جامعه ای بی دین نبود، بلکه به معنای ایجاد جامعه ای بازتر و کثرت گرایانه بود که در آن اختلافات مذهبی بیان شود. در اینجا از مقاله کوتاه قابل در مورد ولایت فقیه برای بیان ادله اصلی کسانی که این عقیده را رد کرده اند استفاده شده است. رد کامل ولایت فقیه توسط قابل از آن جهت حائز اهمیت است که بسیار فراتر از دیدگاه استاد روحانی وی آیت الله منتظری بود که به دنبال اصلاح این اندیشه بود. به این ترتیب، نشان می‌دهد که در حوزه علمیه اختلاف نظرهای زیادی وجود دارد، اگرچه تعداد بسیار کمی (مانند قابل) هستند که شجاعت بیان مخالفت خود با دیدگاه «رسمی» را دارند. مقاله قابل با به کارگیری انواع استدلال عقل گرایانه ای که او در محیط حوزوی ایران آموخته، نقطه ورود مستقیمی به موضوعی پیچیده است.