جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

انتظار، اولین گام طرح کلی حرکت رهبران الهی است؛ جذب و تربیت نیروها، حفظ نیروها، پیوند بین نیروها، و رهبری و مدیریت نیروها، از مفاهیم کلیدی این مرحله است، پیوند بین نیروها و حفظ انسجام آنها در راستای حفظ قدرت جبهه حق از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، چنین پیوندی،بر محور خدا، قرآن و ولایت اهل‌بیت: شکل می‌گیرد و در مسیر خود دچار آسیب‌‌های مختلف درونی و بیرونی می‌شود، این پژوهش با شیوه کتابخانه‌ای در جمع‌آوری مطالب و توصیفی تحلیلی در پردازش داده‌ها پس از تبیین این آسیب‌ها به درمان اخلاقی برای نجات از آنها می‌پردازد، و برای آسیب‌های درونی از قبیل تواکل و انداختن بار بر دوش دیگران، ظلم و فریب برادران و حسادت، تضعیف، تحقیر و تمسخر، دلتنگی و عدم تحمل، و آسیب‌های بیرونی از قبیل، منافقان و جریان نفوذ و دشمنان، درمان‌های اخلاقی ارائه می‌دهد.

آیه Gبقیةالله خیر لکم ان کنتم مؤمنینF به چندین گونه تفسیر شده است که سود شرعی و یا نعمت و روزی حلال، پیروی از دستورات و توصیه‌های خدا، بهره و ثواب الهی، رحمت و مراقبت خداوند، فطرت پاک و روح ایمان، و تقوای حاصل از عمل به دستورات الهی، روزی حلال در دنیا و ثواب در آخرت، احکام و فرایض الهی و هر موجود نافع الهی از جمله آنهاست؛ بنابر تفسیر آخر، انبیاء و اوصیاء الهی یکی از مصادیق بقیةالله خواهند بود، و ائمه؟عهم؟ نیز این وصف را درباره خود به ویژه در مورد امام زمان؟عج؟ به کار برده‌اند، این تحقیق با روش جمع‌آوری کتابخانه‌ای و تحلیل محتوا، در پی ارائه تحلیل درست برای تطبیق این آیه بر امام مهدی؟عج؟ است؛ به ویژه که در روایات بیان شده که در زمان ظهور، حضرت مهدی؟عج؟ با این لقب خوانده خواهد شد؛ آخرین هادی باقی‌مانده، مایه رحمت الهی، و منتظَر الهی، سه تحلیلی است که در رابطه با کاربرد لقب بقیةالله درباره امام زمان؟عج؟ قابل ارائه است.

از جمله مباحثی که در روایات مهدوی به صورت گسترده مطرح شده است، قضاوت بدون بیّنه و براساس واقع است. از ظاهر روایات استفاده می‌شود که این نوع از قضاوت با علم خدادادی و به صورت خارق‌العاده می‌باشد. براساس این پژوهش امام زمان؟عج؟ حداقل در برهه‌ای از حکومت خود از قضاوت داوودی بهره می‌برد و چنین قضاوتی نقش به‌سزایی در گسترش عدالت در جامعۀ پس از ظهور و کاهش جرم دارد و امام زمان؟عج؟ به سبب آن، مجرمان خاص و حرفه‌ای را محاکمه و مجازات می‌نماید که برای سایرین نیز بازدارنده خواهد بود. چنین قضاوتی به اقتضای ضرورت است، هرچند رویه عمومی دستگاه قضایی در حکومت آن حضرت، قضاوت براساس ظواهر و شواهد است. این تحقیق با روش جمع آوری کتابخانه‌ای و تحلیل داده‌ها، ابتدا به گزارش روایی این مسئله و اثبات صحت و سقم روایات پرداخته و پس از تحلیل و بیان کارکردها، شبهات این مسئله را پاسخ خواهد داد.

یکی از روایاتی که دستاویز منکران مهدویت قرار گرفته حدیث جعلی «لا مهدی الّا عیسی بن مریم» است، این روایت علاوه بر نقدهای جدی سندی و محتوایی، دارای خاستگاه جعل نیز هست، این مفهوم اولین بار توسط معاویه در هنگام گفتگو با بنی‌هاشم و در توجیه حکومت خود و خاندانش مطرح گردید و با اثرگذاری باند اموی بر مکاتب حدیثی، و براساس این تفکر، حدیثی جعل گردیده و به منابع روایی راه یافت؛ مقاله حاضر در پی اثبات جعلی بودن روایت و بررسی زمینه­ها و انگیزه­های جعل آن ­است و با روش کتابخانه­ای در گردآوری مطالب و با شیوه تحلیل محتوا، در پی انجام این مهم است؛ و با بررسی خاستگاه جعل، مجعول بودن این حدیث را به اثبات ­رساند و همچنین به این نتیجه رسید که عداوت با راه حق و خط ولایت، جلوگیری از قیام­های آزادی‌خواهانه، تعصب جاهلی و قومیت‌گرایی و از بین بردن افتخارات قوم بنی‌هاشم، و تقرّب به مسیحیت و روم، از زمینه­ها و انگیزه­های جعل این حدیث هستند.

رهبران الهی برای اجرای مأموریت خود دارای طرح و برنامه بوده­اند و کار خود را با تبیین هدایت و دعوت افراد آغاز ­کرده و پس از نیرو سازی و تشکیل هسته اولیه (انتظار)، و نفوذ در جبهه باطل (تقیه)، حرکت خود را علنی می­کردند و در صورت موفقیت، تشکّل دینی خود را علنی کرده و با موانع راه رستگاری مبارزه می‌کردند و گستره این اجتماع دینی را تا آن­جا که توفیق می­یافتند بسط می­دادند، (قیام) آرزوی تمامی رهبران الهی، نابودی کامل باطل و هدایت تمامی انسان­ها بود، و رهبران الهی؟عهم؟ این حرکت را با سه گام انتظار، تقیة و قیام، پی می‌گرفتند، این طرح به صورت مشترک در زندگی تمامی انبیاء؟عهم؟ مشاهده می‌شود، البته برخی از ایشان موفق به پیمودن تمام راه نشده و بر اثر همراهی نکردن مؤمنان و توسط اهل باطل در میانه راه به شهادت می‌رسیدند. این تحقیق، با شیوه توصیفی _ تحلیلی و روش کتابخانه­ای، سعی در استخراج طرح کلی رهبران الهی با تمرکز بر روایات دولت حق و باطل دارد، و به این نتیجه رسیده که تمامی مراحل طرح از قبیل دعوت، هدایت و نیروسازی (انتظار)، حفظ رهبر و نیروها و نفوذ پنهان در جبهه باطل (تقیه) و نبرد علنی با باطل (قیام)، از این روایات قابل برداشت است، به عنوان نمونه: روایت «عُلَمَاؤُهُمْ و أَتْبَاعُهُمْ خُرْسٌ، صُمْتٌ‏ فِی دَوْلَةِ الْبَاطِلِ، مُنْتَظِرُونَ‏ لِدَوْلَةِ الْحَقِ‏، و سَیحِقُ‏ اللَّهُ الْحَقَ‏ بِکَلِمَاتِهِ، و یمْحَقُ‏ الْبَاطِلَ» در بردارنده سه گام انتظار (مُنْتَظِرُونَ)، تقیه (خُرْسٌ، صُمْتٌ) و قیام (سَیحِقُ‏ اللَّهُ الْحَقَ‏ بِکَلِمَاتِهِ، و یمْحَقُ‏ الْبَاطِلَ) است، و روایت «وَ الْمُؤْمِنُ مُجَاهِدٌ لِأَنَّهُ یجَاهِدُ أَعْدَاءَ اللَّهِ تَعَالَى فِی دَوْلَةِ الْبَاطِلِ‏ بِالتَّقِیةِ وَ فِی دَوْلَةِ الْحَقِّ بِالسَّیفِ» ارتباط دو گام انتظار و تقیه را در بر دارد.

در تحلیل قیام امام مهدی عجله الله تعالی فرجه الشریف سه نظریه مطرح است؛ برخی اندیشمندان، قیام امام عصر عجله الله تعالی فرجه الشریف را همراه باجنگ و خونریزی فراوان می دانند؛ گروهی نیز قیام حضرت را بدون هیچ گونه خونریزی ترسیم کرده اند؛ نظریه سوم قیام صلح آمیز با حداقل خونریزی را صحیح می داند؛ این مقاله درصدد اثبات نظریه سوم است که قیام امام زمان عجله الله تعالی فرجه الشریف را، جهانی، صلح آمیز و با کمترین خونریزی می داند. این مسئله را با روش های گوناگونانی می توان بررسی کرد. در این تحقیق با روش بررسی و تحلیل روایات فتوحات امام مهدی عجله الله تعالی فرجه الشریف، مسئله اثبات خواهد شد. در این روش پس از تاسیس اصل، قرائن صلح آمیز بودن قیام مهدوی در روایات فتوحات، بررسی شده و دو نظریه مخالف، نقد می شود. از بررسی روایات فتوحات قرائن متصددی بر صاح‌آمیز بودن قیام امام مهدی عجله الله تعالی فرجه الشریف یافت شد. این قرائن عبارتند از: تصریح به صلح آمیز بودن، اقبال عمومی، ایمان آوردن اکثر مردم، همراهی شهرها و اقوام، فتح برخی شهرها بدون کشتار، تسلیم برخی دیگر از شهرها بدون گزارش کشتار، محدود بودن جنگ یا کشتار به مناطق و افراد اندک، زمان کوتاه درگیری ها و کشتار از ناحیه دشمن

---

این نوشتار به بررسی دیدگاه های مفسران اهل سنت در مباحث مربوط به شخصیت شناسی امام مهدی (عج) می پردازد؛ آیا امام مهدی (عج) از نسل پیامبر(ص) است یا عباس عموی پیامبر؟ حسنی است یا حسینی؟ متولد شده است یا خیر؟ نام، لقب، کنیه، مشخصات ظاهری و ویژگی های اخلاقی آن حضرت از دیگر مسائلی است که به آن پرداخته می شود. همچنین شبهه «لا مهدی الا عیسی بن مریم» مطرح می گردد و از جهت سندی و دلالی پاسخ داده خواهد شد. مشهور بین مفسران عامه این است که نام امام مهدی (عج) «محمد»، نام پدرش عبدالله، کنیه ایشان ابوالقاسم و از نسل پیامبر گرامی اسلام(ص) است و روایاتی که ایشان را از نسل عباس بن عبدالمطلب می دانند، از جهت سندی مردودند و بر فرض صحت، توان معارضه با سایر روایات را ندارند. تفاسیر اهل سنت با تعابیری گوناگون به مقامات معنوی، ویژگی های اخلاقی و جایگاه علمی و سیاسی امام مهدی (عج) اشاره کرده اند؛ ریشه شبهه یکی بودن امام مهدی و عیسی بن مریم(ع) یک روایت است که از جهت سندی مردود به شمار می آید و از جهت دلالت نیز با روایات متواتر سازگاری ندارد و ذیل روایت نیز با روح حاکم بر شریعت در تعارض است. اگر چه اکثریت مفسران عامه هماهنگ با مشهور اهل سنت، به تولد امام مهدی (عج) اشاره ای نکرده اند یا در مقابل آن موضع گیری نموده اند، اما باز از لابه لای تفاسیر آن ها می توان برای بحث تولد و حیات فعلی امام مهدی (عج) مویداتی یافت.