جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تصویر به‌عنوان بخشی از پیام، واسطۀ عاطفی گوینده و مخاطب است. بررسی اجزای سازندۀ تصویر و تأثیری که بر مخاطب می‌گذارد، می‌تواند ما را از میزان هیجان و عاطفۀ شاعر آگاه کند؛ تنوّع و پویایی تصویر، موجب ماندگاری آن در ذهن مخاطب و در نتیجه انتقال بیشتر عاطفه می‌گردد. در این مقاله ابتدا به نقد و بررسی نظریه‌های مرتبط با عاطفه و تصویر و تأثیر متقابل آن‌ها بر یکدیگر و بر مخاطب، پرداخته شده است. سپس انواع تصاویر زبانی، حرکتی و صوتی، تصاویر متحرک و استحاله در محور عمودی خیال، هم‌ذات‌پنداری از طریق تصویر و همچنین اجزای تشکیل دهندۀ تصویر؛ مانندِ افعال، تصویرواژه‌ها و پیوند آن‌ها با عاطفه و هیجان مولوی در غزلیات شمس بررسی شده است. مولوی بر خلاف نظریه‌هایی که ایماژ زبانی را نازل می‌داند و تصاویر حسّی را سطحی، توانسته است با این نوع تصاویر هم عمق عاطفه و هیجان خود را به نمایش بگذارد و هم به اعماق جان مخاطب راه یابد.