جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یکی از ضروریات دین مبین اسلام، فراگیری احکام دین است که درک و فهم درست نسبت به مسائل آن و پایبند بودن به آن، تضمین کننده سعادت انسان است. کسی که اسلام را به عنوان دین خود بر می‌گزیند باید برنامه‌‌های تربیتی و رفتاری خویش را مطابق با احکام دین تنظیم نماید، انجام چنین تکالیفی نیازمند شناخت دقیق و صحیح اصول و روش‌‌هایی است که بتواند آن را در زندگی خود اجراء نماید. بر این اساس قرآن کریم و روایات ائمه هدی (علیهم‌السلام) بر این موضوع تأکید بسیار نموده و همگان را به یاد گرفتن این اصول و روش‌‌ها تشویق و ترغیب کرده‌‌اند. از آنجا که سیره و کلام حضرت علی (علیه السلام) که خود جلوه‌‌ی کامل انسان الهی و تبلور عینی تفکر توحیدی است، طبعاً اصول و روش‌‌های تربیتی نیز خدا گونه و به منظور تکامل انسان طراحی شده است. بنابراین در این تحقیق به صورت توصیفی و تحلیلی، با بهره گیری از آموزه‌‌های امیرمومنان (علیه السلام) به عنوان الگوی کامل، به ویژه کلام حضرت در فرازهای نهج البلاغه، سعی می‌‌شود تا اصول و روش‌‌های تربیتی مؤثر در پایبندی به تکالیف الهی مورد بررسی قرار گیرد. یکسری از این اصول مربوط به مبانی جهان شناسی است مانند (خدا محوری، آخرت‌‌گرایی) و یکسری از این اصول مربوط به مبانی انسان شناسی است همانند: (کرامت انسان، اختیار داشتن، تربیت پذیری انسان، اصل آسان‌‌گیری، اصل عدالت، اصل تعقل، اصل صداقت و اصل فطری بودن تربیت)؛ چنانچه با در نظرگرفتن هریک از این اصول، اثری مطلوب در رفتار و سعادتمندی دنیوی و اخروی به وجود خواهد آمد. همچنین حضرت در نظام تربیتی خود متناسب با اصول تربیتی از یکسری روش‌‌های تربیتی نیز بهره برده‌‌اند تا انسان را نسبت به تکالیف الهی پایبند نمایند؛ چرا که حفظ و پایبندی به اصول و روش‌‌ها در مسیر تربیت از اساسی ترین نظام تربیت علوی است که برخی از این روش‌‌ها عبارتند از: روش ابراز محبت که دارای شیوه‌‌های مختلفی است (محبت زبانی، محبت رفتاری)، روش اعتماد سازی، روش موعظه و تذکر، توجه به معاد، تشویق و تنبیه، الگو بودن پیامبر و امیرمومنان (علیهم السلام) و یاران خاص که می‌‌تواند نقش مهمی در پایبندی به تکالیف الهی داشته باشد که در این تحقیق به آنها اشاره خواهد شد.