جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یکی از آیاتی که همواره از صدر اسلام تاکنون توسط امامیه جهت اثبات امامت امیرالمؤمنین و ائمه پس از ایشان مورد استفاده قرار گرفته، آیه مشهور به اولوالارحام است که در دو جای قرآن کریم با اندک تفاوتی آمده است: یکی آیه 75 سوره انفال و دیگری آیه 6 سوره احزاب.از جمله پرسش‏های مطرح در مورد این آیات این است که:نزول دقیق هر یک از آیات یاد شده چه زمانی بوده است؟ شأن نزول هر یک از آیات فوق چیست؟چرا بخشی از این آیات تکراری است؟آیا آیه اولوالارحام ناسخ است یا محکم؟کدام یک از این دو آیه ناسخ است؟آیه منسوخ کدام آیه است؟چگونه می‏توان از این آیات برای امامت امیرالمؤمنین و دیگر ائمه اطهار استناد کرد؟اهل سنت راجع به این استدلال و برداشت چه نظری دارند؟آیا دیگر گروه‏ها و فرقه‏های اسلامی می‏توانند از این آیه به نفع دیدگاه خود در باب امامت بهره‏برداری کنند؟در روایات چه برداشتی از این آیه ارائه شده است؟بدیهی است که تحقیق در مورد این پرسش‏ها در یک مقاله نمی‏گنجد و مجال وسیع‏تری را می‏طلبد. ما قصد داریم در این مقاله به پرسش‏های مربوط به امامت امیر المومنین(ع)پاسخ دهیم و ضمن نقد نظریات متکلمین اهل سنت ، نظریه مختار را با استفاده از معتبرترین منابع شیعه و سنی و تحلیل آنها به منصه اثبات برسانیم.

مرحوم سید علی قاضی طباطبایی(رضوان‌الله تعالی علیه) از عرفای قرن چهاردهم هجری قمری و متعلق به مکتب عرفانی نجف است. در اینکه طریقه عرفانی او به کدام عارف می‎رسد، اختلاف نظر است ولی قول اصح این است که طریق عرفانی او از استادش، سید احمد کربلایی و از او به ملاحسین قلی همدانی و از او به سیدعلی شوشتری و از او به عارفی گمنام به نام ملاقلی جولای قزوینی می‎رسد و به فرمایش خودش به هیچ سلسله عرفانی منتسب نیست. سوالی که مطرح است و در این تحقیق به آن پرداخته خواهد شد، شاخصه‎های نظری مکتب عرفانی این عارف بزرگ و همچنین روش سلوکی وی و نوآوریهایی است که وی در این زمینه‎ها دارد و همچنین نقشی است که وی در عصر اخیر در گسترش عرفان اسلامی در حوزه تشیع داشته است. در این مقاله و با مراجعه به منابع دست اول، این حقیقت تحقیق خواهد شد که این عارف بزرگ در باب توحید و ولایت و روش سلوکی، دارای مکتبی خاص بود و شاگردانی را تربیت نمود و آثاری را بجای گذاشت که موجب شد جهت و جایگاه عرفان در جهان تشیع بطور عام و در حوزه‎های شیعی بطور خاص، از قهقرا و سقوطی که از قرن نهم شروع شده بود، یکسره دگرگون شود و مقام والا و مقبولی را بدست آورد.