جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هدف پژوهش حاضر تبیین رابطه خود‌سازی و صلح عادلانه با روش تحلیلی - توصیفی بود. یافته‌ها نشان داد حل اختلافات و منازعات در جوامع بشری و تحقق صلح عادلانه در گرو خودسازی انسان در لایه‌ها و سطوح مختلف فردی، اجتماعی و به ویژه در سطح کارگزاران و دولت‌مردان تحقق خواهد یافت. خودسازی به عنوان مهمترین گام و مقدم بر جامعه‌پردازی و تمدن‌سازی است، خودسازی در دو عرصه‌‌ی توجه به فطرت پاک انسانی و پا نهادن بر غرائز و تمایلات نفسانی می‌تواند به عینیت بخشی صلح جهانی کمک نموده و به عنوان یک نیروی کنترل درونی، می‌تواند دو کارویژه مهم داشته باشد که یکی معطوف به برجسته‌سازی فضایل انسانی مانند عدالت‌جویی و اخلاق‌گرایی است. کارویژه دیگر خودسازی ناظر به کنترل غرایز در راستای جلوگیری از طغیان، سلطه‌گری و ظلم به دیگران است. بدون تردید این دو کارویژه پس از اصلاح انسان، موجب آرامش و صلح در جامعه می‌گردد، زیرا خودسازی فردی سبب پاکسازی روح و تسکین دهنده و آرام بخشی خواهد شد، در نتیجه همه کسانی که در جامعه هستند احساس آرامش و صلح عادلانه می‌نمایند.

جمهوری اسلامی ایران بر مبنای آموزه های اسلام و تأکید بر مؤلفه هایی مانند فرهنگ و ارزش های سیاسی شکل گرفت. این امر ماهیت انقلاب و نظام جمهوری اسلامی ایران را از دیگر نظام ها متفاوت ساخت. در مفهوم سازی اولیه از قدرت نرم مؤلفه هایی مثل فرهنگ، ارزش های سیاسی و مطلوب های سیاست خارجی بیان گردیده است، بر این اساس، مؤلفه های قدرت نرمی که در اسلام مطرح می باشد، متفاوت از آن چیزی است که در مفهوم سازی اولیه از این قدرت توسط جوزف نای ارائه شده است. علت این تفاوت در نوع نگاه به قدرت، انسان، اخلاق و خدا است. منابع قدرت نرم اسلامی، بر ارزش هایی چون ایثار، شهادت طلبی، معنویت گرایی، عدالت باوری، ولایتمداری، حق گرایی و استقلال طلبی استوار است به گونه ای که ضمن ایجاد تحول فرهنگی در سطح داخلی بر روند تحولات خودباوری دینی و بیداری اسلامی در حوزه پیرامونی خود نیز تاثیر گذار بوده است.