جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده:مناجات شعبانیه از جمله مناجات هایی است که در آن انسان با زبانی از سر عجز و نیاز به درگاه قادر متعال به نجوا می نشیند و به وسیله ی آن شیوه ی بندگی که اساس و پایه و بهانه ی خلقت آدمی است را می آموزد. از آنجا که این مناجات بیانگر فقر محض بندگان و غنای مطلق خدای تبارک و تعالی است صرفا صفات ثبوتی ذاتی و صفات فعلی ای که در نهایت به ذاتیات برمی گردد، در آن بیان شده و هیچ گونه اشاره ای به صفات سلبی باری تعالی نرفته است، لذا مهمترین صفاتی که در مناجات آمده عبارتند از: صفت سمع و بصر ، صفت علم الهی که بیانگر علم کلی و جزیی خداوند به اشیاء است، صفت توحید و نیز تعلق اراده باری تعالی بر هدایت انسان. بنابراین، به طور کلی در این تحقیق سه مطلب مورد بررسی قرار گرفته است :1-مسائل کلامی مطرح شده در مناجات شعبانیه که به صفات ثبوتی خداوند اختصاص دارد. از جمله مهمترین این صفات عبارتند از قدرت، اراده، علم، سمع و بصر و برخی صفات دیگر که در رابطه با این صفات سعی شده است مسئله توحید در عبادت و نیز توحید افعالی مورد بررسی قرار گیرد. 2-مسئله انسان شناسی با توجه به مسائل کلامی مطرح شده در مناجات دیگر مطلب قابل توجه این تحقیق است. در این بخش، مسائلی از قبیل قضا و قدر، فرجام شناسی، عبودیت انسان و ... و نقش آن در تعالی انسان مورد توجه می باشد.3-در بخش دیگری از این تحقیق مسئله ی نگرش معنوی انسان در سایه آموزه های مناجات شعبانیه مورد مداقه قرار گرفته است مطالبی از قبیل چگونگی کمال مطلوب انسان، توکل به خداوند، تکامل انسان در قوس نزول و صعود، فقر امکانی و نیاز ذاتی انسان به خداوند از این دسته مسائل می باشد.واژگان کلیدی: مناجات شعبانیه، صفات ثبوتی، مسائل کلامی، نگرش معنوی