جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در تمامی ادوار و هم چنین در همه سیستم های حقوقی شهادت شهود به عنوان یکی از ادله اثبات دعوا همواره مورد استفاده طرفین دعوا بوده است.لیکن حدود استفاده و درجه اعتبار آن از کشوری به کشور دیگرمتفاوت است. در قوانین جمهوری اسلامی ایران به تأسی از فقه امامیه مانند سایر نظام های حقوقی شهادت شهود به عنوان یکی از مهم ترین دلایل اثبات دعوا در کنار سایر دلایل پذیرفته شده است. اما در میزان اعتبار و حجیت شهادت زنان نسبت به مردان تفاوت هایی وجود دارد. شهادت در صورتی معتبر ودر اثبات دعاوی مؤثر است که شرایط لازم در شاهد و نوع ادای شهادت موجود باشد.این شرایط در فقه تحت عنوان شروط عامه و شروط خاصه شاهد بدان پرداخته شده است.شروطی همچون بلوغ،عقل،ایمان،طهارت مولد، عدالت وعدم تهمت در شروط عامه مورد بررسی قرار می گیرند و در شروط خاصه نیز مباحثی چون مرد بودن شاهد ودر برخی موارد شمار شاهدان مطرح است. با توجه به اینکه در برخی موارد ،شهادت زنان اصلا پذیرفته نشده است و در موارد پذیرفته شده نیزاز ارزش مساوی با شهادت مردان برخوردار نیست، که این موضوع شائبه تبعیض در برخی احکام اسلامی را میان زنان ومردان ایجاد نموده است .بنابراین با توجه به شبهات مطرح شده در موضوع شهادت زنان در این نوشتار در پی آن هستیم که با بررسی ادله شهادت زنان در کتاب و سنت و اقوال فقها ببینیم آیا چنین حکم مطلقی از طرف شارع وضع شده است ؟و دیگر آن که در مواردی که به وسیله همان ادله ثابت گردید که در برخی موارد اصلا شهادت زنان مورد پذیرش نیست ،چه توجیهی برای این حکم باید نمود. از سوی دیگر با مقایسه احکام شهادت زنان در دو کشور اسلامی ایران و مصر با دین مشترک و مذهب متفاوت به بررسی اشتراکات و افتراقات این موضوع در حقوق موضوعه دو کشور بپردازیم.

بحث از زبان دین و چیستی آن، یکی از مسائل مهم در حوزه فلسفه دین به شمار می‌رود. دقت و واکاوی در متون دینی و چگونگی فهم گزاره‌های متنوع آن، از مهم‌ترین مشغله‌های دین‌پژوهان در عصر حاضر است. در این پژوهش مقصود از گزاره‌های دینی تمام مقولات دینی است که موضوع و محمول قضیه قرار می‌گیرد. استعاره در این گزاره‌ها، کاربرد تبیینی دارد و به روشن‌تر ساختن ابهامات و پیچیدگی‌های متون کمک می‌کند. به‌طورکلی در خصوص رویکرد استعاری به گزاره‌های دینی نظریات مختلفی وجود دارد. برخی گزاره‌های دینی را فاقد معنا و گروهی معنادار می‌دانند، گرچه در نوع ارائه معنا نیز تفاوت وجود دارد، کسانی که زبان دین را معنادار می‌دانند، گاهی کل زبان دینی و گاهی بخشی از آن را نمادین و استعاره قلمداد می‌کنند. مبحث استعاره، تأثیر مستقیمی در فهم آیات قرآن و تفسیر آن‌ها دارد؛ که توجه به آن، بسیاری از مشکلات معناداری برطرف خواهد شد، از طرفی اهمیت این موضوع آنجا بیشتر می‌شود که بحث از معناداری گزاره‌های دینی رابطه مستقیم با شبهات کلامی دارد، در این پژوهش به رویکردهای استعاری در معناداری گزاره‌های دینی اشاره شد و درنهایت مشخص شد که برخی از فیلسوفان، فقط معناداری گزاره‌های دینی را استعاری می‌دانند، برخی دیگر حوزه اندیشه، انتزاع و متافیزیک را استعاری و گروهی هم فراتر از زبان دین، کل زبان را استعاری می‌دانند. با توجه به نتایج حاصل از نظریاتی که بررسی شد، می‌توان گفت که کسی ملاک روشن و دقیقی برای آنچه استعاری است ازآنچه غیراستعاری است ارائه نداده است، ولی این را می‌توان گفت که به‌محض اینکه وارد حوزه انتزاع و متافیزیک می‌شویم معنای استعاری پدید می‌آید. نگاه استعاری می‌تواند تا حدودی ما را از مشکل تشبیه و تعطیل رها سازد و تبیینی (حتی به‌صورت ناقص) درباره گزاره‌های دینی مخصوصاً گزاره‌های ناظر به امر الوهی را فراهم سازد. در این پژوهش سعی شده است تا با روش توصیفی تحلیلی، رویکردهای استعاری مختلف نسبت به معناداری گزاره‌های دینی بیان شود.