جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

خراسان در سده پنجم و ششم از تر كیب مذهبي خاصي برخوردار بود. منازعات مذهبی و درگیری بین مذاهب مختلف، ویژگی اصلی این دوره است. تعصب غزنویان نسبت به اهل سنت، باعث سخت گیری شدید نسبت به شیعیان گردید. سیاست های مذهبی حکومت سلجوقیان در تشدید اختلافات فرقه ای تاثیر زیادی داشت. تعصب های فرقه ای عمیدالملک کندری و خواجه نظام الملک طوسی باعث شد تا بین حنفیان و شافعیان رقابت های شدیدی به وجود آید. حمله غزها به خراسان موجب ویرانی و کشتار شدیدی گردید؛ به دنبال این حمله درگیریهای شدید فرقه ای و مذهبی شکل گرفت. مذهب غالب، شافعي بوده، پس از آن مذهب حنفي که مورد اعتقاد پادشاهان سلجوقي است، قرار داشته است. حنبلیان در چند شهر به و یژه در هرات پیرواني داشتند. تا آنجا که از منابع بر می آید، دانشمند برجسته مالکي مذهب در خراسان حضور نداشته است. شیعیان امامي از جایگاه خاصي برخوردار بوده و برخی از دانشمندان برجسته شیعه در این عصر می زیستند. اسماعیلیان در شهرهاي مختلف نفوذ ز یادي داشته و همواره با دولت سلجوقیان، منازعات سیاسي شدیدي داشتند. همچنین تعداد اندکي از ز یدیان در خراسان میزیستند. پیروان ادیان مسیحیت و یهود نیز در خراسان، به صورت محدود می زیستند و داراي مراکز عبادي خاصي بودند.

موقعیت جغرافیایی اندلس و اینکه از سه جهت با دریا احاطه‌­شده، باعث ­شد تا مسلمانان بندرها و لنگرگاه‌­های متعددی در اطراف آن بنا کنند. در سال­‌های آغازین ورود مسلمین به اندلس و در آغاز حکومت امویان، دریانوردی و ناوگان نظامی از امور مهم به­ شمار نمی‌­آمد، زیرا فرمانروایانِ مسلمان سرگرم استقرار حکومت و سرکوب­ قیام‌­های داخلی و نبردهایی در خشکی بودند. اما امویان از زمان عبدالرحمن اوسط (حک 238-206 ق) و پس از حملات نورمان‌­ها به سواحل اندلس در سال 229 ق، اهتمام ویژه‌­ای به ساختِ­ ناوگان نظامی مبذول­ نمودند و در واقع آغازِ پایه‌­گذاری و توجه به دریانوردی را در اندلس از این زمان باید دانست. از این پس، امیران اموی، اهتمام بسیاری به تقویت ناوگان نظامی داشته و از نیروی دریایی استفاده‌­ی زیادی برای مقابله با نورمان‌­ها و محدودکردن نفوذ فاطمیان نمودند. این توجه به امور دریانوردی باعث­ شد تا در اندلس پادگان­ها و استحکامات دریایی متعددی بنا گردیده و منصبِ امیرالبحر از جایگاه والایی برخوردار شود. المریه مهم­ترین بندر نظامی گردید و در تعدادی از بنادر، کارخانه‌­های کشتی‌­سازی ساخته‌­شد.

اباضیه، از گروه‌های مسلمان ساکن در شمال آفریقا بودند که دولت بنی‌رستم را در سده دوم هجری بنیان نهادند. این دولت، با حمایت‌های بی‌دریغ بربرها و به وسیله عبدالرحمن‌بن‌رستم در مغرب اوسط و در منطقه تاهرت پایه­گذاری شد. اباضیان، توجه خاصی به جایگاه امام داشتند و تا کنون، در همه منابع اباضیه، این احترام دیده می­شود. به همین جهت، در زمانی که عبدالرحمن‌بن‌رستم در بستر مرگ قرار داشت، شورایی را جهت انتخاب جانشین برگزید. در این شورا، عبدالوهاب به جانشینی برگزیده شد. یکی از اعضای شورا، یزیدبن‌فَندین بود که با این انتخاب مخالفت کرد و به‌تدریج گروهی پیرو او شدند که به نام «نُکّار» مشهور گردیدند. این فرقه، کم‌کم گروهی مستقل و دارای عقاید خاص شد. مقاله حاضر، درصدد بررسی نام‌های اطلاق‌شده بر فرقه نُکّار، علل و چگونگی شکل‌گیری، جایگاه و سابقه زندگی یزیدبن‌فندین، برخوردهای نظامی نُکّار با اباضیه، دانشمندان نُکّاری‌مذهب و قیام ابویزید مخلدبن‌کیداد نُکّاری است که مهم‌ترین قیام سیاسی نُکّاریه شمرده می‌شود. در پایان نیز به تناسب اطلاعات تاریخی موجود، رئوس عقاید نُکّاریه را برمی­شماریم.