جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

«آینده‌پژوهی»، به عنوان علم مطالعه آینده، به شناخت آینده‌های «ممکن»، «محتمل» و «مطلوب» جامعه می‌پردازد. «تصویرپردازی» را نیز می­توان هنر شکل دادن به آینده تلقی کرد؛ پردازش تصویری که آینده را به سوی وضع مطلوب، بر اساس دغدغه­های آرمان­شهر موعود هویت­یافته میان امت، با به ترسیم آرمان­های گذشته، حال و آینده سوق می‌دهد. این بحث در اسلام از جایگاه ویژه­ای برخوردار است. براساس باورهای شیعه، آینده‌سازی در ظهور امام منتظر، پاسخی روشن و جامع به پرسش‌های فطری و بنیادین بشر در خصوص زندگی مطلوب و آرمانی آینده است. در این سمت و سو تصویرپردازی را می­توان تلاشی خلاقانه دانست برای تجسم و ساخت هدفمند با تکیه بر واقعیات بیرونی و ارزش­های موجود در تمدن جامعه که هدف اصلی آن، ساخت وضعیتی مطلوب، برای ایجاد عزم ملی و امید حرکت به سوی شهر «عدل مهدوی» در پرتو سنت «عدل­محمدی» و «حکومت» عدل­علوی انست. پژوهش حاضر، با استفاده از نظریه «واقع­گرایی انتقادی»، درقالب گام­های تصویرپردازی به بررسی آیات و روایات، متبوع پرداخته و سپس به طراحی تصویر آینده مختصات حکومت عدل مهدوی4 در سه حوزه اداری- مدیریتی، سیاسی-اقتصادی و فرهنگی –اجتماعی می­پردازد.