جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

دعا به ارتباط چندجانبة ایمانداران با خدا اشاره دارد. علاوه بر کلماتى مانند دعا و دعاکردن، این فعالیت با عبارتى مانند «ترا خوانده‌ام» و «به آواز خود نزد خداوند مى‌خوانم» نیز بیان شده است. نیایش، تلاطم دل و ندایی از سر شناخت و محبت است. دعاها ما را در عاقلانه‌تر زیستن و کامل‌تر زیستن یاری می‌دهند. یکى ‌از نیایش‌هاى معروف مسیحیت، نیایش عیسى‌ با خدا است‌که از آن با عنوان‌«دعاى‌خداوند»یاد می‌شود. این دعا، دو روایت داردکه در متی6: 9ـ13 و لوقا11: 2ـ4آمده‌اند. سه جملة اول این دعا، مربوط به خدا، در چارچوب الوهیت است و سه جملة بعد مربوط به انسان، در چارچوب بشریت است. در این دعا از خدا طلب نعمت و روزى مى‌شود. دعای مزبور به ما یادآور می‌شود که: برای آینده و آمدن ملکوت خدا آماده باشیم، بخشش گناهان منوط به نحوة تعامل ما با دیگران است، و بالاخره باید کوشید در برابر شرور (وسوسه یا دشواری‌های آخرالزمان) سرافراز بیرون آمد. مقالة حاضر نگاهى تفسیرگونه به این دعا است.