جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

برای همۀ انسان‌ها، واقعیت فرجام‌شناسانه فردی مرگ وجود دارد. در حالی ‌که همه افراد دچار مرگ جسمانی می‌شوند، فقط آنانی که ایمان نیاورده‌اند مرگ معنوی را نیز تجربه می‌کنند. در این نوشتار، ابتدا نویسنده نکاتی را دربارۀ مرگ، مانند واقعیت و ماهیت مرگ، بیان می‌کند. آنگاه، بر دشواری آموزۀ عالم برزخ تمرکز می‌کند. سپس، مسئلۀ دشوار عالم برزخ از منظر سه دیدگاه معاصر بررسی می‌شود؛ و در ادامۀ آن، راه‌حلی برای اشکالات عرضه می‌شود. در پایان، جمع‌بندی کوتاهی از مطالب، یعنی نکات ضمنی و استنباط‌ها دربارۀ مرگ و عالم برزخ، ذکر می‌شود؛ و البته، خاطرنشان می‌شود که سزاوار است پاسخ‌هایی برای مسائل راجع به مرگ و عالم برزخ تدارک دیده شود.

«دوزخ» واژه‌ای است که از گذشته‌های بسیار دور در میان اقوام گوناگون به ‌کار می‌رفته است. در میان توتون‌های اولیه، «دوزخ» به مکانی در زیرِ زمین اشاره داشت که ارواح همهٔ مردگان پس از مرگ به آنجا برده می‌شد. در مسیحیت، امروزه واژهٔ «دوزخ»، که در نقطهٔ مقابل بهشت جاودان است، عمدتاً به مکان مجازات شیطان و همهٔ افرادی اشاره دارد که بدون توبه از گناهان مهم از دنیا رفته‌اند. اما مستندات مسیحیان برای اثبات باور به دوزخ چیست؟ نکتهٔ دیگر، مدت و ماهیت مجازات‌های دوزخ است که از صدر مسیحیت تا به امروز، محل اختلاف نظر بوده است. مقالهٔ حاضر پس از ذکر نام‌های دوزخ و ویژگی‌های دوزخ در کتاب مقدس، خطوط کلی مفهوم الاهیاتی «دوزخ» را بیان می‌کند؛ آنگاه، مستندات مسیحیان برای این باور را می‌کاود و در ادامه سه نظریهٔ مشروط‌انگاری، همه‌رستگارانگاری و ابدیت‌انگاری را در باب مجازات دوزخ بیان می‌کند؛ و در نهایت، مقوله‌های تأثیرگذار در بسط آرای الاهیاتی در باب دوزخ را برمی‌شمرد.