جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : تری پینکارد، فیلسوف، آثار بعدی سارتر را بازنگری می‌کند و موضعی محوری در درک سارتر از آزادی و کنش جمعی را روشن می‌کند. نقد عقل دیالکتیکی ژان پل سارتر که در سال 1960 با سر و صدای زیادی منتشر شد، از آن زمان به بعد در دید فلسفی فروکش کرده است. از آنجایی که شهرت سارتر اکنون در حال بازگشت است، زمان ارزیابی مجدد آثار بعدی او فرا رسیده است. فیلسوف تری پینکارد در کتاب «عمل، قدرت و اشکال زندگی»، کار متاخر سارتر را به‌عنوان بازنگری بنیادی ایده‌های قبلی‌اش تفسیر می‌کند، به‌ویژه از نظر درک او از امکان کنش جمعی به‌عنوان آزادانه واقعی، که فیلسوف فرانسوی قبلاً استدلال کرده بود که چنین است. غیر ممکن پینکارد نشان می‌دهد که چگونه سارتر به سمت هگل بازمی‌گردد، حرکتی که خود ناشی از علاقه تازه‌یافته سارتر به مارکسیسم بود. پینکارد استدلال می کند که سارتر موضع بدیعی درباره آزادی ساخت که هنوز به اندازه کافی در فلسفه و نظریه سیاسی مورد بررسی و تحلیل قرار نگرفته است. از طریق سارتر، پینکارد استدلالی را مطرح می‌کند که به تاریخ فلسفه و همچنین بحث‌های کلیدی درباره کنش و آزادی کمک می‌کند.

ترجمه ماشینی : یکی از بنیانگذاران اندیشه فلسفی مدرن، گئورگ ویلهلم فردریش هگل (1770-1831) شهرت خود را به عنوان یکی از ابهام‌انگیزترین و نفوذ ناپذیرترین متفکران به دست آورده است. این اولین زندگینامه اصلی هگل به زبان انگلیسی نه تنها شرح کامل و به روز زندگی هگل را ارائه می دهد، بلکه مروری بر مفاهیم کلیدی فلسفی در آثار هگل به سبکی قابل دسترس نیز دارد. تری پینکارد هگل را محکم در بافت تاریخی زمان خود قرار می دهد. داستان آن زندگی مربوط به یک متفکر بلندپرواز و قدرتمند است که در دوره ای از هیاهوهای بزرگ زندگی می کند که شخصیت ناپلئون بر آن مسلط است. پینکارد تعاملات هگل با برخی از ذهن های بزرگ این دوره را بررسی می کند: هولدرلین، گوته، هومبولت، شلینگ، نوالیس، شلگلز، مندلسون و دیگران. او در سرتاسر از اصطلاحات فنی معروف هگل برای نشان دادن دامنه و قدرت اندیشه هگل اجتناب می کند.

ترجمه ماشینی : فلسفه تاریخ هگل - که اکثر منتقدان آن را نظریه پیشرفت اجتناب ناپذیر به سمت تمدن مدرن اروپایی می دانند - امروزه به طور گسترده شکست خورده تلقی می شود. در آیا تاریخ معنا دارد؟ تری پینکارد استدلال می‌کند که درک هگل از پیشرفت تاریخی آن نوع روایت غایت‌شناسانه یا مترقی‌گرایانه نیست که مخالفان آن ادعا می‌کنند، بلکه مبتنی بر درک ظریفی از ذهنیت انسانی است. پینکارد نشان می دهد که برای هگل گسستی بین مدرنیته و همه چیزهای پیش از این رخ داد، زمانی که انسان ها راهی جدید برای درک خود به عنوان موجودات عقلانی و خودآگاه پیدا کردند. در دیدگاه هگل از تاریخ، با تغییر شرایط اجتماعی و ظهور اشکال جدیدی از سوبژکتیویته، انواع مختلف حس‌سازی قابل دوام می‌شوند. در هسته اصلی این تغییرات، مفاهیم در حال تکامل از عدالت - در مورد اینکه چه کسی صلاحیت حکومت بر دیگران را دارد - است. هگل بر این باور است که در اروپای مدرن، درک بی‌سابقه‌ای از عدالت به مثابه آزادی پدید آمد، بر اساس این تصور که هر انسانی باید بر خود حکومت کند. آزادی شکل قوی‌تری از عدالت نسبت به تصورات قبلی است، بنابراین واقعاً پیشرفت‌هایی حاصل شده است. اما عدالت، مانند سلامت، مستلزم تلاش مداوم برای حفظ است و هرگز نمی تواند به طور کامل محقق شود. از نظر هگل، فلسفه و تاریخ جدایی ناپذیرند. دفاع جانانه پینکارد از دیدگاه هگلی از تاریخ، نقش اساسی در ارزیابی مجدد آثار فیلسوف معاصر خواهد داشت.

ترجمه ماشینی : بسیاری از فلسفه معاصر، نظریه سیاسی و اندیشه اجتماعی به طور مستقیم یا غیرمستقیم توسط گئورگ ویلهلم فردریش هگل شکل گرفته است، اگرچه در مورد چگونگی درک آثار او اختلاف نظر زیادی وجود دارد. او هم به عنوان یک متافیزیک و هم به عنوان یک راوی کنایه آمیز توصیف شده است که شخصیت فلسفه را پس از متافیزیک پیش بینی کرده است. موضع او با توجه به اندیشه سیاسی اش به همان اندازه مبهم است. او هم به عنوان دشمن دولت لیبرال و هم به عنوان دوست آزادی تعبیر شده است. ارزیابی تجدیدنظرطلبانه این جلد، که بر اساس مطالعات کلاوس هارتمن است، این ابهامات را به نفع خوانشی غیر متافیزیکی از استدلال های هگل بررسی می کند. همچنین نشان می دهد که چگونه پایه های اندیشه سیاسی او از یک دولت لیبرال دموکراتیک حمایت می کند. این ارزیابی مجدد از استدلال‌های هگل، او را به‌عنوان فیلسوفی تبدیل می‌کند که دشواری‌های پست مدرنیته را پیش‌بینی می‌کند و مبنایی برای ارزیابی مجدد هستی‌شناسی، زیبایی‌شناسی و انقلاب ارائه می‌دهد. فیلسوفان و کسانی که در زمینه نظریه سیاسی کار می کنند، این حجم را بسیار مورد توجه قرار خواهند داد.

ترجمه ماشینی : تری پینکارد از آثار اصلی هگل و همچنین سخنرانی‌های او در مورد زیبایی‌شناسی، تاریخ فلسفه و فلسفه تاریخ در این کاوش عمیقا آگاهانه و بدیع از طبیعت‌گرایی هگل استفاده می‌کند. همانطور که پینکارد توضیح می دهد، نسخه هگل از طبیعت گرایی در واقع از طبیعت گرایی ارسطویی استخراج شده است: هگل تصور ارسطو از طبیعت را با اصرار خود بر این که مبدأ و توسعه فلسفه فیزیک تجربی را به عنوان پیش فرض آن دارد، در هم آمیخت. در نتیجه، هگل دریافت که، اگرچه طبیعت مدرن را باید به‌عنوان یک کل غیر هدفمند درک کرد، با این وجود، جایی برای هدفمندی ارسطویی در چنین طبیعتی وجود دارد. چنین طبیعت گرایی چارچوبی را برای توضیح اینکه چگونه ما هم موجودات طبیعی هستیم و هم موجوداتی عملاً متفکر (خود تعیین کننده، منطقی پاسخگو، منطقی) هستیم، فراهم می کند. در استدلال برای این نکته، هگل نشان می‌دهد که نوع خود تقسیم‌بندی که مشخصه عامل انسانی است، نسخه‌ای به روز شده از پایان زندگی نهایی ارسطویی را نیز در اختیار عوامل انسانی قرار می‌دهد. پینکارد این مفهوم از پایان نهایی «یک با خود بودن» را در دو بخش بررسی می کند. بخش اول بر شرح هگل از عاملیت در اصطلاحات طبیعت گرایانه تمرکز می کند و اینکه چگونه این عاملیت به چنین خود تقسیمی نیاز دارد، در حالی که بخش دوم به بررسی این موضوع می پردازد که چگونه هگل فکر می کند یک روایت تاریخی برای درک اینکه این نوع تقسیم خود به چه چیزی رسیده است ضروری است. از خود نیاز دارد. هگل در طرح ادعای خود استدلال می کند که هم تضادهای تفکر فلسفی و هم تکه تکه شدن اساسی زندگی مدرن، همگی را نباید در وحدت درجه بالاتری در «دولت» غلبه کرد. برعکس، هگل نشان می‌دهد که نهادهای مدرن چنین تنش‌هایی را حل نمی‌کنند، مگر آن‌که یک گزارش فلسفی جامع بتواند آن‌ها را به صورت نظری حل کند. کار کنش‌ها و نهادهای مدرن (و در سطح تأملی، وظیفه فلسفه مدرن) این است که به ما کمک کنند تا دقیقاً حل‌ناپذیری این مخالفت‌ها را درک کرده و با آن زندگی کنیم. بنابراین، پینکارد توضیح می‌دهد که هگل آن نظریه‌پرداز کلیت نیست و او یک «متفکر هویت»، à la Adorno نیست. او متفکری ضد کلیت است

ترجمه ماشینی : یکی از بنیانگذاران اندیشه فلسفی مدرن، گئورگ ویلهلم فردریش هگل (1770-1831) شهرت پیدا کرده است که یکی از نامفهوم ترین و نفوذ ناپذیرترین متفکران است. این اولین زندگینامه اصلی هگل به زبان انگلیسی نه تنها شرح کامل و به روز زندگی را ارائه می دهد، بلکه مروری بر مفاهیم کلیدی فلسفی در آثار هگل به سبکی قابل دسترس نیز دارد. تری پینکارد هگل را محکم در بافت تاریخی زمان خود قرار می دهد. داستان آن زندگی مربوط به یک متفکر جاه طلب و قدرتمند است که در دوره ای از آشفتگی بزرگ زندگی می کند که توسط شخصیت ناپلئون تحت سلطه است. پینکارد تعاملات هگل با برخی از ذهن های بزرگ این دوره را بررسی می کند: هولدرلین، گوته، هومبولت، شلینگ، نوالیس، شلگل ها، مندلسون و دیگران. در سرتاسر، او از اصطلاحات فنی معروف خود هگال اجتناب می‌کند تا تمام قدرت و قدرت اندیشه هگل را به نمایش بگذارد. تری پینکارد استاد فلسفه در دانشگاه نورث وسترن است و نویسنده/ویراستار پنج کتاب قبلی است که جدیدترین آنها پدیدارشناسی اوهگل است (کمبریج، 1996). او استاد افتخاری دانشکده فلسفه دانشگاه توبینگن آلمان است و در هیئت مشاوران Zeitschrift fÜr Philosophique Forschung خدمت می کند.