جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

پژوهش حاضر، تبيين معناي تاويل عرفاني واژه «خليفه» در سوره بقره مي باشد. نظر به اهميت بررسي واژگان و اصطلاحات قرآني، اين پژوهش پس از بررسي معناي لغوي اين واژه با تدبر در آيات 30 الي 39 سوره بقره به دريافت مفهوم عرفاني «خليفه الهي» اقدام نموده و با استفاده از مفاهيم واژگان و عبارات کليدي موجود در آيات مذکور، به نظر مي رسد به معناي عرفاني اين لقب در انسان دست يافته است. در همين راستا، ساختار وجودي «آدم» و رسالتش نيز مفهوم يابي شده است. در اين تحقيق، تاثير تعليم حقيقي «الاسماء کلها» در ساختار انسان مورد بررسي قرار گرفته است. نتيجه به دست آمده اين است که: تجلي کامل اسماء الهي در وجود نوع انسان، شايد عامل اصلي براي تحقق صفت «خليفه الهي» در او باشد. وقوع اين امر، فرمانبرداري قواي همه عالم را از انسان در پي خواهد داشت که در قالب سجده ملائکه بر آدم در قرآن از آن تعبير شده است. در حقيقت ائمه عليهم السلام کساني هستند که اسما و صفات «رب العالمين» در معناي اتم و اکمل خود، در آنها از قوه به فعل در آمده است و اين معناي تاويل عرفاني «علم الاسماء کلها» است.