جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده: الهي نامه، پس از منطق الطير يکي از ارجمند ترين مثنوي هاي عطار است. اين مثنوي، يک داستان بلند است که از 22 مقاله و با بهره گيري از عنصر«گفت وگو»، ميان پدري با شش پسر خود، که هر يک آرزويي دارد، تشکيل شده است. آرزوهايي که براي ارجاع به حقايقشان تاويل مي شوند و پدر آن ها را تاويل مي کند. عطار براي بيان انديشه هاي عرفاني خويش، از حکايت هاي تمثيلي بسياري استفاده کرده است. بخشي از اين حکايت ها که از زبان عارفان نقل مي شود، مفيدترين ابزار براي تجسم آموزه هاي عرفاني عطار به شمار مي آيد. اين مقاله سر آن دارد که پس از معرفي الهي نامه، حکايت عارفان را، براي رديابي انديشه هاي عطار، که حاوي مقوله هايي مشخص نظير معني گرايي، ترک و بي توجهي به خيال انديشي، دنيا، کم خواري، پاکبازي و مرگ است را دسته بندي نمايد. اين پژوهش که از رهگذر باز خواني حکايات عارفان شکل مي گيرد، نشان مي دهد که عطار کما بيش به تمام آن چه سالک براي طي طريق با همرهي پير نيازمند است، اشاره کرده و در تمام اين مسير به گذر دادن مخاطب از نقص به کمال کوشيده است.