جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تشبه به جنس مخالف؛ جزو مسائل نوظهوری است که اشکال مختلف آن در جامعه مشاهده می‌شود.مردان و زنان از لباس ، آرایش و حتی زیورآلات جنس مخالف استفاده می‌کنند و گاهی در رفتار هم شبیه یکدیگر می‌شوند. هرکدام از این‌ها می‌تواند مصداق تشبه به جنس مخالف باشد و حکم فقهی آن متفاوت باشد. اما در دانش فقه عنوان و باب مستقلی برای این موضوع وجود ندارد و به طور پراکنده و مختصر اقوالی در کتب فقه استدلالی دیده می‌شود. در روایات تعبیرهایی مثل «تأنث»، «مساحقه»، «لباس» و مخنث بودن وجود دارد. نوشتار حاضر به بررسی روایات و اقوال فقها پرداخته تا موضوع تشبه و حکم فقهی انواع آن را مشخص کند. فقها در این مسئله قائل به چند قول شده‌اند گروهی مطلق تشبه را حرام دانسته‌اند گروهی تشبه نهی شده در روایات را تشبه در لباس و ظاهر می‌دانند و گروهی آن را به تانث و تخنث تعبیر کرده‌اند که پس از ذکر روایات و ادله‌ی دیگر، حرمت تشبه به معنای تأنث و تخنث اثبات می‌شود و هر امری که مقدمه‌ی این کار قرار بگیرد حرام است، استفاده از مختصات جنس مخالف هم اگر به قصد تشبه نباشد جایز است.