جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

امروزه مسئله‌ی حقوق اساسی انسان و توجه به آن، امری عام و فراگیر تبدیل شده است. حقوق اساسی عبارتست از آن حقوقی که انسان به حکم انسان بودنش باید از آن برخوردار باشد و در برخورداری از این حقوق، داشتن ویژگی و یا موقعیت خاص بی‌تأثیر است. این حقوق، اگر به درستی به انسان شناسانده شود، می‌تواند به عنوان سدّی در مقابل ترفندهایی به کار برده شود که قصد سوء استفاده از کرامت انسانی را دارند. تفاسیر نادرست از حقوق اساسی انسان و گسترش اندیشه‌های غیر اسلامی، سبب شده است، انسان در شناخت حقوقش ناتوان بماند.در این پژوهش به پاسخ سوالاتی از این قبیل که نهج البلاغه تا چه مقدار به حقوق اساسی انسان می‌پردازد، راز کژتابی در باب این حقوق، منابع استخراج و نیز آفات شناخت این حقوق چیست، پاسخ داده شده است. نهج البلاغه در راستای قرآن و سخنان رسول گرامی اسلام (صلّی الله علیه و آله و سلّم)، به این موضوع‌ توجه وافر دارد. آن‌چه در این پایان‌نامه به آن پرداخته‌ایم، نگاه کلی به حقوق اساسی انسان از دیدگاه حضرت امیرالمومنین علی (علیه السّلام) و هم‌چنین مقایسه‌ای تطبیقی میان سخنان ایشان با اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر است. حضرت علی (ع) انسان‌ها را در گوهر انسانیت و فضیلت یکسان می‌داند. در این پژوهش که به شیوه‌ی کتابخانه‌ای نگاشته شده است حاصل مباحث به صورت ذیل می-باشد:توحید، اساسی‌ترین رکن پذیرش حقوق است که با مبانی توحیدی که حضرت علی (ع) در نهج البلاغه به آن اشاره می‌کند برابر است. هم‌چنین انبیاء و ائمه (علیهم السّلام) به عنوان بیدارکننده‌ی فطرت انسانی نقش عمده‌ای در احقاق حقوق دارند. باورهای دینی و مذهبی بزرگترین سرمایه در جلب توجه انسان‌ها به حقوق اساسی خویش‌اند. آزادی، امنیت، حقوق سیاسی و اقتصادی و نیز سایر حقوق از تفکر علی‌بن ابی طالب (ع) با تمام ویژگی‌ها و خط قرمزهایشان بیان شده است. در خصوص ضعف‌های اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر مباحثی مطرح گردیده که با مقایسه ی آن با نهج البلاغه به تفاوت‌ها و راه‌کارهایش برای اصلاح پی می‌بریم.