جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اهل لغت برای واژه عقل معانی مختلفبی یاد کرده اند. از جمله منع ، نهی، حبس ، امساک و ... و معانی مختلف دیگری که بیشتر جنبه اصطلاحی دارند. عقل از دو وجه علمی و عملی برخوردار است. مبنی ب راینکه از یک سو می تواند حق و خیر را از باطل بشناسد .و از سوی دیگر مانند عقال زانوی هوی و هوس نفس سرکش انسان را می بندد. پس عقل با دو ویژگی شناختن و بازداشتن همراه است که وجه علمی آن بر وجه عملی آن مقدم است. قرآن از واژه عقل با واژه هایی مترادف مانند قلب، لب ، نهی ، حجر ، حجی و جز ان یاد می کند. عقل در قرآن به معنای فهمی است که مطابق با فطرت انسان است. فهمی که با سلامت فطرت و د.ری از هواهای نفسانی حاصل می شود. قرآن عقل و خرد انسان را به عنوان یکی از منابع اصیل معرفتشناخته و اهمیت فوق العاده ای به آن می دهد و همگان را به تعقل و تفکر در همه مسائل آیات آفاقی و انفسی تاریخ گذشتگان و ... دعوت می کند. مروری اجمالی در روایات معصومین بیانگر رفیعی است که عقل در نزد آن بزرگواران دارد.از این رو در روایات عقل به عنوان اولین مخلوق نهی بهترین بخشش ، هدیه خداوندی ، معرفی شده و علو و دانش ، ادب ، تقوی ، تجربه، رایزنی، پیروی از حق و... از عوامل شکوفایی عقل و هوای نفس و امثال آن از موانع رشد عقل به حساب آمده اند.