جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیدهاین رساله با موضوع غیب اندیشی مولوی در پنج فصل تدوین شده است.که در آن سعی می شود به موضوع غیب در مثنوی معنوی پرداخته شود. اطلاعات غیبی اطلاعاتی هستند که از طریق حواس به دست نیامده باشند. غیب به طور کلّی به مطلق و نسبی تقسیم می‌شود و غیب مطلق آن است که با حواسّ آدمی نمی‌گنجد. مفهوم ایمان به غیب ، ایمان به عالم ماوراءالطّبیعه استکه در محدوده ی حواسّ آدمی نمی باشد. پیامبران و امامان (ع) دارای علم غیب هستند.علم غیب پیامبر اسلام و امامان از سایر پیامبران بیشتراست. علم غیب پیامبر(ص) و امام مانند علم خداوند ذاتی نیست و این علم را خداوند به آنها موهبت کرده است علم غیب پیامبر(ص) و امام مطلق نیست بلکه طبق نصّ قرآن کریم محدودیّتهایی دارد. بسیاری از علوم غیبی پیامبر و امامان (ع) بالفعل است و برخی از علوم آنها نیز ارادی است .یعنی اگر می‌خواستند خداآگاهمی‌کرد .بعد از مقدمه در فصل اول موضوع غیب بطور کلّی بررسی می شود، و در فصول بعدی تمامی پدیده های عالم غیب یک به یک شرح داده می شوند و در پایان هر فصل دید گاه های مولوی در مورد بحث مربوطه بیان می گردد .