جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در این پژوهه کوشیده‌ایم تا در ابتدا با استفاده از کتب لغت به فهم معنای ظاهری الفاظ و آیات این سُوَر پی برده و با بهره‌گیری از دیدگاهها و آراء مفسران قرون مختلف اعم از مکتب شیعه و اهل سنت و در انتها با مبنا و منبع قرار دادن احادیث و روایات تفسیری ائمه معصومان ^ از کتب تفاسیر شیعه و اهل سنت به تفسیر روایی این دوسوره بپردازیم، و نظر نهایی و برگرفته از روایات معصومان ^ در تفسیر عمیق و دقیق این آیات را بطور روشن و مجزا بیان نماییم.در این میان به بیان نوع و گونه های روایات تفسیری پرداختیم که اقوال معصومان ^ در این دو سوره از 5 گونه از گونه های تفسیری بهره گرفته شده است: یا در صدد «ایضاح لفظی» واژه قرآنی آیه بوده یا «ایضاح مفهومی» آیه، یا در صدد بیان یکی از «بطون » آیه و یا «بیان مصداق» و یا «استناد به آیه » می‌باشد. مجموع این مباحث ما را به این سمت رهنمون می‌سازد که اغلب احادیث معصومان ^ در منابع شیعه از بطون آیات بوده و تفاوت آن با روایات اهل سنت بیشتر به اختلاف در مبانی اعتقادی دو مکتب منتهی می‌شود.همچنین آسیب‌های محتمل وارد بر متن روایات بررسی شد و در انتها به برخی از آموزه‌ها و پیامهای بلند قرآنی این سُوَر اشاره نمودیم که عبارتند از: توجه و اشاره به معاد و قیامت، عبرتگیری از اقوام طغیانگر پیشین، یادآوری عذاب آنان، ترغیب به انفاق و عمل صالح، ذکر اهل ایمانو ... .