جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هدف از انجام این پژوهش مطالعه و بررسی شکر و مصادیق آن در آثار مولوی و عطار می‌باشد. این پژوهش به روش کتابخانه‌ای صورت گرفته است. یافته‌های پژوهش نشان داد که هر دو شاعر در آثار خود به میزان بسیار به موضوع شکر و کفران نعمت پرداخته‌اند. همچنین هر دو شاعر دیدگاه های خود را در باره‌ی موضوع شکر و کفران نعمت به آیات و روایات استناد کرده‌اند اما استناد به آیات و احادیث در مثنوی معنوی به مراتب بسیار بیشتر و مفصل‌تر از آثار عطار بوده و عطار تنها اشاره‌ای مختصر به مفاهیم قرآنی داشته در حالی‌که مولوی مفاهیم و قصص قرآنی را خیلی مشروح و کامل شرح داده است. آشنایی و تحقیق و معرفت به موضوع شکر تأثیر مهمی در زندگی انسان دارد، و موجب می‌شود که جایگاه منعم بیشتر شناخته شود و اعتماد انسان به منعم بیش از اعتماد انسان به نعمت باشد، و از کفران و ناسپاسی پرهیز کند. گستردگی بحث شکر در آثار مولوی و عطار بیانگر اهمیت سپاسگزاری در متون دینی و عرفانی است. لذا در آثار این دو شاعر مصادیق شکرگزاری و ناسپاسی و تأثیر آن در افزایش و نابودی نعمت به خوبی مورد تحلیل قرار گرفته است.