جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

سلمان، فرزندی از فرزندان ایران و از شاهزاده های ایرانی و از سلسله پیشدادیان بود. پدر سلمان بنا به روایات شاهزاده و برخی وی را دهقان زاده معرفی کرده اند. در مورد مادر ایشان هیچ اطلاعی در دسترس نیست. در روایات در مورد مکان ولادت سلمان اختلاف است که بیشتر آنها وی را از اهالی اصفهان و از روستای « جی» معرفی کرده اند. نام اصلی وی، روزبه بود و بعد از این که اسلام را پذیرفت، پیامبر « ص » نام او را از « روزبه» به « سلمان » تغییر دادند. سلمان در زمان پیامبر«ص »، در امور نظامی بسیار مسلط و به عنوان کارشناس نظامی جنگ خندق طرح و نقشه کندن خندق را به پیامبر ارائه داد . همچنین در جنگ ( طائف)، وی نقشه درست کردن منجنیق را ارائه داد، سلمان یکی از مهندسان شهرسازی بود به طوری که طرح و نقشه کوفه را کشید. سلمان بعد از رسول خدا « ص » به عنوان یکی از یاران حضرت علی (ع) و اول کسی بود که بر علیه اهل سقیفه قیام و ماجرای سقیفه را رد نمود، اما با فشار بسیار زیاد اطرافیان مواجه شد و حضرت علی (ع) نیز به سلمان امر فرمودند که ماجرای بیعت را قبول کند وسلمان امر ایشان را با وجودی که خیلی سخت و گران تمام شده بود، قبول کرد. وی مناصب سیاسی زیادی را پذیرفته بود؛ در زمان حکومت خلیفه دوم با مشورت حضرت علی (ع)وی به عنوان حاکم مدائن بود و در انجا بسیار ساده زندگی می کرد. وی زندگی خویش را بر طبق زندگی پیامبر « ص » و حضرت علی (ع) طرح ریزی کرده بود

دوران ایلخانان هر چند با نظم و انضباط حساب شده آغاز شد، اما در بی نظمی و هرج و مرج مقاومت ناپذیری پایان یافت. به طوری که تجربه حکومت ایلخانان در ایران یک تحول جالب اجتماعی را در تاریخ به معرض آزمون آورد. این که در فاصله دو نسل، ایلخانان اسلام آوردند، تجربه انحلال قوم فاتح را در فرهنگ قوم مغلوب یک بار دیگر در تاریخ ایران به صورت یک واقعیت تسلی بخش و قابل اعتماد به منصه ظهور رساند. سلاله یک قوم مهاجم که از آغاز با طرح اتحاد با صلیبی‌ها که به انهدام اسلام بسته بودند، سرانجام در طی دو نسل، مدافع قلمرو اسلام شدند که از آن در برابر تهاجمات دیگران و هجوم بیگانگان جانانه دفاع کردند. حتی ارتباط آنها با صلیبی‌ها، که پس از اسلام آوردنشان نیز به کلی قطع نشد، دست کم شروع جالبی برای روابط بازرگانی شرق و غرب شد. پایان قدزت مغولان وتهاجم مغولان و سپس حاکم شدن ایلخانان، در هم ریختن مبانی حیات جامعه مغلوب، راه یافتن انحطاط و زبونی در قوم مغلوب و پدیداری بسیاری از مفاسد اجتماعی بود. یکی از بارزترین علل انحطاط جبری ایرانیان در این دوره، غلبه قوم بیابانگرد وحشی بود که به هیچ یک از آداب و سنن و اصول اجتماعی و سیاسی خو نگرفته بودند و پابندی نشان نمی‏دادند. از این رو، بنیان قدرت و حکومت جابرانه خود را تنها در سایه تهاجم، قتل و غارت و ریشه کنی مبانی و مناسبات اجتماعی می‏یافتنداماباظهوراسلام درهمین دنیای متوحش واسلام آوردن این اقوام سبب تغییرات بسیاری شد وهمین قوم ایلخان خود باعث پیشرفت اسلام درکشورایران گردید که مابرآنیم تا تاثیرات این قوم رادرپیشرفت دین انسانیت اسلام درکشورعزیزمان رامورد بررسی قراردهیم.

دوران حکومت عباسیان بیش از پانصدسال بودکه درعصردوم عباسی یا عصرطلایی،هم زمان با دوران خلافت متوکل و آغازدوره امامت حضرت امام هادی علیه السلام،به دلیل وجود جریان‌ها و حوادث سیاسی و دینی، دوره‌ای حساس در تاریخ خلافت عباسیان به شمار می‌رود. سیاست دینی دستگاه خلافت متوکل،در جهت حمایت از مذهب اهل حدیث و جماعت سیر می‌کرد. او این مذهب را یگانه مذهب رسمی و مورد قبول خلافت اعلام و افکار و عقاید مخالف را منع کرد. بحث و نظر در امور دین ممنوع گردید،از تبلیغات مذهبی فرقه معتزله جلوگیری شد، شیعیان به شدت سرکوب شدند، فرمان‌های شدیدی برای تحقیر اهل‌ذمه صادر گردید و آنها را از کارهای دولتی اخراج کردند.در چنین شرایط خفقان اجتماعی واوضاع آشفته سیاسی،که آکنده از حوادث عبرت آمیز تاریخی است،امام هادی علیه السلام به محض عهده داری امر امامت ، به تبلیغ و گسترش اندیشه های پاک وراستین مکتب اهل بیت علیه السلام می پردازد ودستگاه خلافت عباسی را به وحشت می اندازد ، از این رو توطئه دشمنان برای جدایی بین حضرت و امت اسلامی از همان روزهای نخست عهده داری مقام امامت وسرپرستی امت شروع می شود.اما آن امام با تدبیر حکیمانه ورهبری آگاهانه خویش،امت وجامعه اسلامی را از قرار گرفتن در سراشیب سقوط وانحطاط نجات بخشیدند.این پژوهش به بررسی ونقد اوضاع تاریخی وسیاسی عصر عباسی دردوران امامت حضرت امام هادی علیه السلام ونقش آن حضرت در هدایت ورهبری مردم می‌پردازد.وحمایت وپشتیبانی مردم از مقام امامت را نشان می دهد.که درمراحل اجرای این پژوهش از روش توصیفی وتحلیلی با تکیه بر منابع اولیه تاریخی استفاده شده است.