جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

شفیع در لغت به معنای جفت و در مقابل وتر است در واقع شفاعت قرار گرفتن موجود ضعیف در کنار موجود قوی است. شفاعت حکمی است که کسی حق خوشه برآن را ندارد و از نظر عقلی و شرعی و منطقی هم پذیرفته شده است. شفاعت از دیدگاه قرآن از دو طریق نفی و اثبات ، ثابت شده است یعنی یک گروه از آیات به طور مستقیم به اثبات این موضوع پرداخته است و گروه دیگر با نفی شفاعت از عده ای ، شفاعت در روز قیامت را امری مسلم معرفی می کند. همچنین این مسئله را فرقه وهابیت نیز قبول دارند ولی با کمی اختلاف در این که شفاعت در دنیا وجود ندارد و مسئله شفاعت فقط در قیامت است. شفاعت تشویق به گناه نیست بلکه یک عامل بازدارنده است و به انسان امید می دهد در نتیجه شفاعت به معنی صحیح برای حفظ تعادل است و وسیله ای برای بازگشت گنهکاران و موجب تشویق و جرأت بر گناه نیست. از طرفی شفاعت از نظر اسلام یک امر بدون حدود و مرز نیست بلکه دارای شرایط است و عده ای هم از آن بی بهره هستند مثل کفاره ، مشرک و... از طرفی دیگر گروه خاصی هستند که صلاحیت شفاعت کردن را دارند از جمله پیامبر اکرم ( ص)، امیرالمؤمنان، شهیدان و... .