جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این نوشته به شکر نعمت در قرآن و روایات و آثار فردی و اجتماعی آن نظر دارد. که ابتدا باید بدانیم نعمت ها کدام اند تا با شناسایی آن ها بتوانیم شکرشان را بجا آوریم. نعمت ها به دو دسته معنوی و مادی تقسیم می شوند : 1- نعمت معنوی : دین، قرآن، تشریح احکام، ولایت و امامت و ... 2- نعمت مادی : خورشید و ماه و شب و روز، غذاهای پاکیزه و ... البته وقتی نعمت گفته می شود که در راه سعادت و به رنگ ولایت الهیه درآمده و انسان را به سوی خدا نزدیک کند. معنای شکر، سپاس داشتن، به یادآوردن و تصور نعمت و اظهار نمودن آن است. شکر دارای فضیلت و مراتبی است. فضیلت آن این است که از ماده ی شکر در قرآن 73 مرتبه آمده و خداوند متعال خود را شکور خوانده است و از آیات و روایات فهمیده می شود، بهره گیری از آیات الهی، جلب رضا و خوشنودی، فزونی نعمت، زیور بی نیازی و ... از سپاس گزاری بدست می آید. برترین مرحله ی شکر، اعتراف به عجز از شکر است. شکر از سه عنصر علم و حال و عمل تشکیل می شود، علم همان ریشه ی شکر است که بوجود آورنده ی حال است و حال، عمل را به ارمغان می آورد، موانع شکر عبارتند از : غفلت از یاد خدا، فراموشی از زوال پذبری زندگی، محبت دنیا، رفاه و آسایش بسیار و ... می باشد. کفران نعمت که نقطه ی مقابل شکر است، آثاری از جمله : زوال نعمت، عذاب، دوری از معرفت الله را به همراه دارد، شکر نعمت آثارش عبارتند از : فزونی نعمت، نجات از قهر و عذاب، هدایت، جلب رضا و خوشنودی، محبت خدا و ... می باشد. و در پایان مطلب به راهکارهایی در زمینه ی تحصیل شکرگزاری که تفمر درنعمت ها، در مادیات به پایین تر از خود نگاه کردن و بررسی پیامدهای شکر و کفران نعمت و ... می باشد پرداخته شده است.