جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تولاّ و تبرّا دو فرع از فروع دین مذهب شیعه است که آشنایی با آثار آن دو، ما را در پیمودن راه به سوی تکامل کمک شایانی خواهد نمود.تولاّ و تبرّا دو مسألة بسیار ظریف است که در کتب فقهی کمتر به آن اشاره شده است. تولاّ به معنای نزدیکی دو شیء از نظر محبت است و تبرّا ناراحت شدن از مجاورت چیزی که از آن دلگیر می شویم می باشد به طور کلّی می توان گفت تولاّ به معنای محبت به خدا و هر آنچه در راستای الهی است و تبرّا یعنی بیزاری از آنچه در راستای خط الهی نیست می باشد و این دو فریضه ای است که بر آن مکلّف شده ایم. تولاّ و تبرّا دارای درجات و مراتبی است که هر درجه از درجه سفلی افضل است شیعیان کسانی هستند که به درجة بالای تولاّ و محبت الهی نایل شده اند و آنانند که اولیاء خداوند محسوب می گردند و اما کسانی که در درجات پایین تر محبت قرار دارند نباید خود را شیعه بنامند، بلکه باید خود را محب نامگذاری کنند؛ چرا که مکتب ائمّه این درس را به مامی آموزد. انسان چون دارای اختیار است باید راه محبتش حساب شده و معیّن شده باشد، محبت و تولاّیی مورد رضایت حق است که در راه او و برای او باشد و اگر تنها این محبت در راه خدا خلاصه شود این محبت احتیاج به اصلاح دارد. الگوی ما در تولاّ و تبرّا حضرت ابراهیم است و بر ماست که حکم و راه و روش چگونگی تولاّ و تبرّا را از این بزرگوار بیاموزیم. حضرت ابراهیم در مسألة تولاّ و تبرّا به قلب اکتفا نکرده و آن را از قلب به عمل سرایت می دهد و آن را با دعا و نیایش همراه می کند تا به وسیله آن از شر دشمنان درونی و بیرونی محفوظ باشد. تولاّ و تبرّا از دیگر فروع دین مهمتر است چرا که به وسیله آن دو است که فروع دین به مرحله ظهور می رسد. قرآن وکتب روایی درمورد آثار تولاّ و تبرّا سخنها دارند. آثار تولاّ و تبرّا در مسألة فردی خلاصه نمی شود بلکه امور اجتماعی و حتی سیاسی را نیز در بر می گیرد. تبرّا در حج نشان دهندة امری بزرگ در سیاست است که مسلمانان با اجتماع خودشان در این مکان مقدّس، وحدت و تولاّ میانشان موج می زند و با رجم شیاطین جنّی وفریاد برا ءت از شیاطین انسی، ماهیت کثیف دشمنان را برای جهانیان روشن و واضح می کنند.