جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

پژوهشی در بیان انواع مختلف علم بیان در قرآن و ذکر مصادیق آن ها در جزء 28 است. تحقیق حاضر در چهار فصل تدوین شده است. ابتدا به مباحثی پیرامون ضرورت فنون بلاغی قرآن، چگونگی اسلوب خاص زبان قرآن، با نظر به اقوال برخی از مفسران و معرفی یازده نمونه از مهمترین تفاسیر بلاغی قرآن کریم پرداخته است. نویسنده در فصل دیگر به جنبه ای از اعجاز بلاغی قرآن که اعجاز بیانی معروف است پرداخته، وی برای شناخت فنون بلاغی، تشبیه، کنایه و مجاز، به تعریف، توضیح و تقسیمات آن ها اشاره کرده و برای هر یک نمونه هایی از کاربرد آن ها در قرآن را ذکر کرده است. در فصل پایانی نیز شواهد تشبیه، کنایه، مجاز و استعاره در جزء 28 قرآن را بیان کرده که نمونه هایی از آن عبارتند از: کنایه ایماء 42 مورد، کنایه تلویحی 3 مورد، کنایه تعریضیه 3 مورد، استعارات 13 مورد، انواع مجاز 11 مورد و تشبیهات 9 مورد.