جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

فلسفه وجودی رهیافتی فلسفی است که به دغدغه های واقعی آدمی و موقعیت های حدی همانند،درد، رنج، امید، یأس، عشق، ایمان، وفا، آزادی، مرگ، جاودانگی، بیهودگی، پوچی و معنای زندگی می پردازد. و در آغاز این پژوهش نشان می دهیم که فلسفة وجودی پدیده ای نوظهور نیست بلکه شاخصه های آن پیشینه ای به درازای تاریخ تمدن بشری، به ویژه مدرنیت دارد که در هزاره سوم پیش از میلاد آغاز، و در سده های ششم تا سوم پیش از میلاد به طور پراکنده تا قرون وسطای میلادی نمود داشته که در سده های اخیر بسیار پر رنگ شده و تحت نام اگزیستانسیالیسم خود رانشان داده است. این شاخصه ها در جهان اسلام به ویژه در بین عرفای مسلمان نیز بروز و ظهورداشته است. آنگاه اصالت وجود رااز دیدگاه نمایندگان شاخص فلسفه وجودی مانند کرکگور،مارسل، یاسپرس، هایدگر و ساتر که هر کدام به گونه ای، دغدغه های آدمی را مطرح و اظهارنظرکرده اند، مورد بررسی و نقد قرار می دهیم. سپس به بررسی مهمترین شاخصه اگزیستانسیالیسم یعنی ازادی و اختیار انسان می پردازیم و پس از نقل دیدگاههای گوناگون و نقد آنها در می یابیم که نه تنا آزادی و اختیار انسان در تقابل با وجود خداوند نیست بلکه هیچ ناسازگاری میان اختیارآدمی و علم پیشین الهی و قدرت مطلقه خداوند وجود ندارد. سرانجام فلسفه وجودی را از منظراخلاقی بررسی می کنیم و دیدگاههای فیلسوفان وجودی را پیرامون، اخلاق، ملاک فعل اخلاقی،مسؤولیت اخلاقی و معنای زندگی یاداور می شویم و در پایان نتیجه می گیریم که تنها راهکاری می تواند پایا و مانا باشد که براساس شناخت کامل از انسان، نیازها و پیچیدگی های او باشد و این مهم از طریق آموزه های دینی، به ویژه اسلام و خصوصا امامان شیعیان به دست می آید.