جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

دیدار با خویشتن و رسیدن به حقیقت خود یکی از اصول مسلم و نهایی سلوک الی الله است که بسیاری از آثار عرفانی به طور اشاره وار، تمثیل گونه یا مبسوط به آن پرداخته اند. آنچه عارفان در این حیطه بیان کرده اند، در برخی موارد منطبق با آن چیزی است که در علم روان شناسی در مورد خویشتن و مفاهیم مربوط به آن آمده است. این مساله یعنی خویشتن و تجربه شهود عرفانی در زبان مولانا گاه با تعابیر و نشانه هایی بیان می شود که افسانه نارسیس در عالم اسطوره را تداعی می کند؛ عناصری همچون آب، چشمه، جویبار، چهره، دیدار، عکس خود در آب دیدن و ... به ویژه در کنار هم در غزل مولانا که در جنبه روساخت این افسانه را در نظر می آورد و از جنبه های درونی و ژرف ساختی، فضای پدیداری، پیشینه ها و برآیندها ما را از آن دور کرده، آن را دو امر مجزا و با دو جنبه متمایز ارزشی و مربوط به دو عالم عرفانی و اسطوره ای می کند.این پژوهش برآن است تا ضمن نگاهی به این افسانه، ردپای خویشتن و تجربه دیدار، نام ها، دال ها و شکل های بروز و توصیف آن و نیز روند دست یابی به آن را ضمن توجه به دیدگاه های روان شناسی به ویژه آموزه های یونگ در گستره غزل مولانا بکاود و مرز و حدود این دو پدیده مشابه و در معنا متفاوت را روشن کند که یکی نفی هستی و شهود حق و دیگری اثبات هستی و خودشیفتگی و به عبارتی فریفتگی به ظواهر، نقاب ها و سایه ها و به بیانی دیگر شرک، کفر و نادیده انگاشتن حقیقت است. گفتنی است که نگاه فروید به افسانه نارسیس آن را کاملا در نقطه مقابل مفهوم تجربه دیدار و مفاهیم عرفانی مرتبط با آن قرار می دهد و در این راستا تحلیل یونگ از برخی عناصر مرتبط با اسطوره راهگشاتر است.

یکی از مهم ترین مسائل رمان های وولف مسئله ی نفس است. وولف در صدد توضیح دادن نفس از طریق ایده های مهمی مثل زمان وروی آورندگیمی باشد. این دو مفهوم از مسائل مهم فلسفه ی هوسرل است. همچنین فلسفه ی هوسرل در پیروشن کردن مسائل مهمی مانند آگاهی و آگاهی از خود بود. در یک بررسی تطبیقی میان فلسفه ی هوسرل و جهان بینی وولف نشان داده شده است که کاراکترهای رمان آگاهی از خود را از طریق مسائل مهمی از جمله زمان، جابجایی های زمانی سالم، میان-ذهنی، حکم پرهیزی، روی آورندگیمقوله ای و خصوصیات دیگر پدیده شناختیبه دست می آورند. از سوی دیگر وولف نشان می دهد کاراکترهایی که قوه ی ذهنی ناسالمی دارند، خودآگاهی ناقصی نیز دارند. بعضی از کاراکترهای او که از نابهنجاری های ذهنی و نواقص فیزیکی رنج می برند خودآگاهی متفاوتی از کاراکترهای نرمال او دارند. در سه رمان بررسی شده در این رساله، خانوم دالووی، موج ها و به سوی فانوس دریایی، وولف ماهرانه بر اهمیت خودآگاهی به عنوان یکی از اساسی ترین معیارها در مشخص کردن هویت کاراکترهای خود تاکید می کند.

چکیده ندارد.

این پایان نامه به بررسی روش هایی می پردازد که بر اساس آن جان بارت مراحل متضاد تعالی و تهی شدن را در داستان هایش از طریق فرا داستانی و بینامتنیت پیاده می کند تا تاکید نماید که روایت به خودی خود در عصر ناپایداری ها و در برابر احساس همیشه حاضر نیستی، تنها وسیله بقا ست. در هستی شناسی کلمات در سطح داستانی، بارت وضعیتی خالق گونه را برای خود فرض می کند و بر خلاف ادعاهای رولان بارت در باره مرگ نویسنده، تعالی بارت به عنوان نویسنده را مشاهده شود. اما در هستی شناسی نفوذپذیر واقعیت، بارت خود را به عنوان شخصیتی شبیه دیگران به نمایش در می آورد و تهی شدن نویسنده مشاهده می شود. حضور صداهای متعدد روایی و جنبه باختتینی آثار بارت با نقش نویسنده دانای کل مخالفت می کند و آنرا در روند کتاب در حد راویان دیگر کاهش می دهد. داستانهای بارت به عنوان سیستم های باز و آشفته با واقعیت مفروضی که وی مطرح می کند در هم آمیخته و سطح پسا مدرنی به وجود می آورد که دوگانه تعالی و تهی شدن در آن بی سرانجام می ماند. در این آشفته بازار است که بارت (و شخصیت های داستانی وی) بهداستان گویی به عنوان هنری بر علیه مرگ پناه می برند.