جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

حدیث «متواتر» یکی از انواع معتبر حدیث است که از اهمیت به‌سزایی برخوردار است و به دو قسم لفظی و معنوی تقسیم می­شود. درباره وجود متواتر معنوی هیچ تردیدی وجود ندارد و چنین حدیثی، فراوان یافت می­شود؛ اما وجود متواتر لفظی و مصادیق آن، همواره محل سؤال بوده است. در جوامع حدیثی، نمونه­هایی ـ بی‌آنکه صحت‌اش بررسی شود ـ به عنوان متواتر لفظی شناخته شده­اند. در این مقاله به روش توصیفی­ـ تحلیلی و متکی بر تحقیق کتابخانه‌ای، به این پرسش‌ها پاسخ داده می­شود که آیا در میراث حدیثی، حدیث متواتر وجود دارد؟ در صورت وجود چنین حدیثی، مصادیق و گستره آن کدامند؟ نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که در میراث حدیثی، متواتر لفظی وجود دارد؛ هرچند موارد آن اندک و بعضاً شامل بخشی از حدیث یا با ملاحظه الفاظ مترادف است.

خواندن و نوشتن پیامبر(ص) ازجمله مباحث موردتوجه دانشمندان مسلمان بوده و ذیل آیاتی از قرآن به‌ویژه آیه 48 سوره عنکبوت، محور بحث قرار گرفته است. اینکه محدوده‌ی زمانی (قبل و بعد از بعثت) و مکانی (قبل و پس از هجرت) و دیدگاه‌ها در خصوص خواندن و نوشتن پیامبر(ص) کدام است؟ از پرسش‌های اصلی این پژوهش محسوب می‌گردد. لذا در این جستار با روش توصیفی-تحلیلی و رویکرد کتابخانه‌ای به بررسی، نقد و تحلیل دیدگاه 35 تن از مفسران و اندیشمندان اسلامی ذیل این آیه پرداخته‌ایم. نتایج نشان می‌دهد که دیدگاه‌های مطرح‌شده دراین‌باره در 11 عنوان متنوع و به دو دوره‌ قبل و بعد از بعثت قابل‌تقسیم است. دیدگاه‌های مربوط به قبل از بعثت عبارت‌اند از: 1-عدم عادت پیامبر بر خواندن و نوشتن. 2-‌تنها نخواندن کتاب‌های آسمانی. 3-تسلط بر خواندن و نوشتن. 4-خوب نخواندن و خوب ننوشتن. 5-نخواندن و ننوشتن نه عدم توانایی بر آن. 6-عدم توانایی بر خواندن و نوشتن. دیدگاه‌های مربوط به پس از بعثت نیز عبارت‌اند از: 1-خواندن و نوشتن پیامبر. 2-امکان خواندن و نوشتن. 3-جواز و بلااشکال بودن هر دو وَجه (خواندن و نوشتن، نخواندن و ننوشتن). 4-نوشتن. 5-نخواندن و ننوشتن. ارائه گزارشی نسبتاً جامع و تکمیل نقایص گزارش‌های دیگران در این خصوص، از دیگر نتایج پژوهش حاضر است. نویسندگان بر پایه دلایل قرآنی، تاریخی و عقلی، از میان دیدگاه‌های مطرح‌شده، به این گزاره متمایل شده‌اند که: پیامبر قبل از بعثت نمی‌خواند و نمی‌نوشت و این با توانایی ایشان بر خواندن و نوشتن منافات ندارد، اما پس از بعثت خواندن و نوشتن ایشان امری دور از ذهن نیست.

خوانش زنانهی قرآن یکی ازخوانش‌های گوناگونی است که امروزه از قرآن صورت می‌گیرد. گروهی به انگیزه دفاع از حقوق نقض شده‌ی زنان، به استناد اینکه اغلب تفاسیر توسط مردان انجام شده، رویکرد تفاسیر قرآن را مردسالارانه دانسته و بازخوانی آیات پرداخته و موجب دگراندیشی در تشریعات شده‌اند. هدف این نوشتار که به روش تطبیقی تحلیلی و مبتنی بر منابع اسنادی انجام شده، مشخص نمودن اثر جنسیّت در برداشت مفسر از آیات است، بدین منظور دیدگاه دو مفسر معاصر زن (بانو امین و خانم ودود) در آیات چالشی که اندیشه سود مردان و زیان زنان را به ذهن متبادر می‌نماید جمع و با نظر مفسرین مرد مقایسه شده است . از آنجا که معیار قطعی و مستقیمی برای سنجش تاثیر جنسیّت در فهم افراد وجود ندارد، برداشت‌های مفسرین منتخب نسبت به یکدیگر و سایر مفسرین مرد مقایسه شده‌ است. وجود تفاوت‌ در برداشت آنان به رغم همجنس بودنشان و اینکه در موارد اشتراک و افتراق نظراتشان، همواره مفسرین مردی وجود دارند که با آنان هم عقیده هستند، نشان می‌دهد جنسیّت؛ به تنهایی عاملی در داشتن نگرشی خاص در هریک از مفسرین زن یا مرد نیست(با اذعان به آنکه دلیل قانع کننده‌ای برای انکار آن وجود ندارد).

قرآن کریم، سرشار از آموزه‌های لازم در موضوعات و ابعاد زندگی بشر است که پایبندی به آنها در عرصۀ اندیشه، گرایش و سلوک، قطعاً سلامت، عافیت و سعادت انسان را در برخواهد داشت. ازآنجاکه همه این گزاره‌ها و آموزه‌ها عین وحی الهی است، قالب‌ها و دسته‌بندی‌های نو و کارآمد، زمینه شناخت بیشتر معارف وحیانی را فراهم آورده و موجب توجه دقیق و همه‌جانبه و متناسب به جملگی آیات می‌گردد و از افراط‌وتفریط در باور و عمل به آنها بازمی‌دارد. تقسیم گزاره‌ای، در بخش‌بندی موضوعات قرآنی (مانند عقاید، احکام، اخلاق، قصص) به‌عنوان روشی جدید موجب کسب اطلاع دقیق و آماری از میزان اهتمام قرآن به هر دسته از موضوع‌ها و مطالب قرآنی می‌گردد. این مقاله در پی آن است که به معرفی تقسیم گزاره‌ای پرداخته و ضرورت، انواع و چگونگی آن را تبیین نماید و به این نتیجه می رسد که آیات قرآنی را می توان به چهار دسته زیر تقسیم کرد: الف) گزاره‌های اخلاقی در قرآن ب) گزاره‌های فقهی در قرآن ج) گزاره‌های داستانی در قرآن د) گزاره‌های اعتقادی در قرآن. گزاره های اعتقادی را نیز می توان به چهار دسته مربوط به توحید، معاد، نبوت و عدل تقسیم نمود.

برای خبر متواتر شروطی ذکر شده که وجود آنها برای حصول علم از خبر متواتر ضروری بوده و موجب حصول علم یقینی است. این شروط متعلق به مخبرین، سامعین، مُخبَر عنه و مُخبَر به و مورد توافق مسلمانان است. در این میان، سید مرتضی برای سامعین قائل به شرط عدم مسبوق بودن آنان به شبهه یا تقلیدی نافی مضمون خبر شده که مختص به او بوده و از دیرباز نقدهایی متوجه آن شده است، امّا 1- شرط سید چیست؟ 2- مبانی و دلایل این شرط کدامند؟ دلایل مخالفین این شرط کدامست؟ 4- اعتبار و صحّت این شرط چیست؟ در این مقاله به روش توصیفی تحلیلی و نیز کتابخانه‌ای، ضمن ذکر و تبیین شرط سید و دلایل او، به بررسی و نقد آن پرداخته تا به این پرسش‌ها، پاسخ داده شود و در نهایت آشکار می‌شود که نقدهای مخالفین این شرط، به صحت نزدیک‌تر بوده و این شرط از اعتبار و صحّت قابل قبولی برخوردار نیست.

امروزه روان‌شناسی دین در پرتو توجه و علاقۀ روان‌شناسان به ارتباط دین و معنویت توسعه پیدا کرده است. هوش معنوی، داشتن سطوح چندگانه آگاهی است و این سطوح بر رابطه ما با جهان مادی تأثیر می‌گذارد. هوش معنوی موضوعات ذهنی را با تکالیف بیرونی جهان واقعی ادغام کرده و دو عنصر کاربرد عینی و توانایی‌های هوش و معنویت را به صورت درهم‌تنیده بیان می‌کند. به‌عبارت دیگر، هوش معنوی عبارت است از ایجاد تحول در انگاره‌ها و بهره‌برداری از اندیشه‌ها و نگرش‌های نو در حل مسئله، ترمیم و سازگاری دو سویه خود با محیط، مطابق نظام ارزشی مقبول در جهت تعالی‌بخشی خود و محیط. از سویی در تفکر اسلامی با شخصیتی معنوی و متعالی مواجه‌ایم که از بالاترین سطح مصونيت و عصمتي برخوردار است که ‌می‌توان رابطة مؤلفه‌هاي هوش معنوی را با آن سنجيد. این نوشتار با روش توصیفی ـ تحلیلی با هدف بهره‌گیری از مفهوم هوش معنوی و تطبیق آن با ویژگی‌های پیامبر اکرم(ص) در قرآن به بررسی ابعاد هوش معنوی ایشان ‌می‌پردازد. این کار با بررسی مؤلفه‌های هوش معنوی در سه سطح، هوش معنوی در ارتباط با خدا و خود و دیگران؛ 4 مؤلفه در ارتباط با خداوند،4 مؤلفه در ارتباط با خود و 11مؤلفه در ارتباط با مردم صورت خواهد گرفت و با الهام از رهنمودهای قرآن کریم، مؤلفۀ علم لدنی و کشف و یقین که در روان‌شناسی به آن اشاره نشده و دلالت بر لطف الهی در مصون بودن پیامبر اکرم(ص) از هرگونه خطا و اشتباه دارد، تبیین خواهد شد.

کرامت ذاتی انسان از جمله مهم ترین مبانی انسان شناختی است که در سده اخیر زیربنای مباحث متعددی را در حوزه علوم انسانی تشکیل داده است. پژوهش حاضر با بهره بری از رویکرد توصیفی- تحلیلی، می کوشد ضمن کشف اندیشه دانشیان سده اخیر در زمینه کرامت ذاتی انسان، به تحلیل این مسئله بپردازد که اندیشه های مختلف در این باره، چه تاثیری بر تفسیر آیات جهاد داشته است. بررسی دیدگاه دانشیان سده اخیر در خصوص کرامت ذاتی و دیدگاه آنها در جهاد حکایت از آن دارد که تفسیر این اندیشمندان از گزاره های جهادی متاثر از اندیشه ایشان در مقوله کرامت ذاتی انسان است؛ چنانکه نگرش محدود در مبحث کرامت ذاتی، موجب شده صاحبان این اندیشه، اجبار بر عقیده و سلب حق حیات غیر موحدان را روا بدارند. در مقابل، نگرش موسع به مبنای کرامت ذاتی، صاحبان این اندیشه را در باب جهاد بر آن داشته تا اجبار بر عقیده و قتل غیر موحدان در جهاد را بر نتابند. لکن اندیشه اول با مناقشات مبنایی روبروست و از حیث روشی نیز به سبب تاکید بر قواعدی مانند نسخ و بی توجهی به سیاق و فضای نزول، به نحو گزینشی به تفسیر آیات جهاد پرداخته است. در حالیکه دیدگاه دوم به گونه ای نظام مند، با مجموعه آیات جهاد و آیات مرتبط با آن مواجه شده و در این راستا از قواعد عقلایی تفسیری استفاده می کند.

سبک زندگی مفهومی نو و پرکاربرد در میان عالمان اسلامی و دانشمندان غیر اسلامی در عصر حاضر هست که در عرصه‌ی علوم انسان‌شناسی و جامعه‌شناسی و روانشناسی در دهه‌های اخیر بسیار موردنظر قرارگرفته است. «سبک زندگی اسلامی، فرایندی است که افراد با توجه به جایگاه اجتماعی و انسانی خویش آگاهانه نگرش‌ها و رفتارهای منتهی به دارایی‌ها و مصارف را بر اساس مبانی اعتقادی دین اسلام برای رسیدن به سعادت برمی‌گزینند تا از سویی همسان جامعه خودی و از طرفی متمایز با جامعه غیرخودی باشند.» این اصطلاح علمی می‌تواند با پسوندهای گوناگون برای دسته‌بندی اقشار مختلف بشر مورداستفاده قرار گیرد. از گروه‌های بزرگ اجتماعی گرفته تا گروه‌های کوچک و فرهنگ‌ها و تمدن‌های مختلف انسانی را می‌تواند درجه‌بندی و تقسیم‌بندی نماید. از قبیل سبک زندگی سنتی، سبک زندگی متمدن و سبک زندگی مهندسی و دانشجویی و غیره. موضوع پژوهش پیش رو سبک زندگی مطلوب دانشجوی مسلمان از منظر قرآن و حدیث است که یکی از این دسته‌بندی‌ها است که تبیین و تشریح آن می‌تواند برای جامعه‌ی دانشگاهی و دانشجویی راهگشا باشد. سعی و تلاش در این پژوهش بر این رویکرد است که با تتبع در قرآن کریم و منابع عظیم اسلامی و کتب و مقالات محققان عصر حاضر به روش یادداشت‌برداری و کتابخانه‌ای این موضوع را موردبررسی و مداقه قرار دهد و تفاوت یافته‌ها را با سبک‌های دیگر روشن نماید. اهمیت و ضرورت پژوهش به آن است که مبانی سبک زندگی متعلم (دانشجو) که مورد تأیید قرآن و حدیث باشد را بیان کند و نیز ما را با اصول حاکم بر زندگی دانشجو از منظر قرآن و احادیث آشنا نموده و درنهایت روش‌های صحیح سبک زندگی دانشجو از منظر قرآن و حدیث را مشخص نموده و چگونگی اعمال آن‌ها را در زندگی مشخص نماید تا در زندگی به کاربندیم. برآیندهای این پژوهش بر آن‌اند که سبک زندگی مطلوب دانشجویی فرایندی پویا است که افراد با توجه به جایگاه اجتماعی و انسانی خویش آگاهانه نگرش‌ها و رفتارهای منتهی به دارایی‌ها و مصارف را بر اساس مبانی اعتقادی دین اسلام برای رسیدن به سعادت برمی‌گزینند تا از سویی همسان جامعه خودی و از طرفی متمایز با جامعه غیرخودی باشند. نتیجه آنکه ویژگی‌های سبک زندگی دانشجو از دیدگاه قرآن و حدیث در دو بعد عبارت‌اند از: الف.در بعد نگرشی: 1-خدا گرایی و اعتقاد به مقام خلافت انسان در زمین2- حس و عقل و وحی، عناصر معرفت انسانی 3-ارتباط تنگاتنگ فرد و اجتماع 4-اصالت معنویت و انسانیت در تعیین سبک زندگی 5- علم مؤلفه‌ای برای تکامل. ب. در بعد رفتاری: 1. سلامتی جسم و روح که شامل ابعاد مختلف سلامتی فردی و اجتماعی می‌شود و بهداشت، کم خوری، ورزش، ارتباطات اجتماعی، ازدواج و حفظ عفاف و حجاب، رعایت دستورات مذهب و مصرف را شامل می‌شود. 2. ایمان و هدفمندی، ارتباط مستقیم باهم دارند و ایمان کامل اهداف زندگی را ایجاد می‌کند. 3. تأثیرگذاری و موج‌آفرینی متناسب با روحیات پرهیجان جوانی است. 4. رعایت مناسبات علم و عمل، مثل بهره‌برداری از علوم نافع و اولویت‌بندی در آموزش علوم و... برای دانشجویی که عزم خود را برای آموزش جزم کرده امری بسیار شایسته است. 5. پشتکار و همت و دوری از تنبلی و کسالت از رموز موفقیت دانشجوی مسلمان محسوب می‌شود. 6. دانش‌محوری و جهل‌ستیزی و پژوهش و تحقیق صحیح موجب توسعه‌ی فردی و اجتماعی برای دانشجو است. 7. حق محوری و حقیقت‌جویی عامل عدم انحراف از هدف علم و دانش می‌شود. 8. شجاعت و جسارت علمی موجب گسترش علوم در جامعه می‌شود. 9. طبق روایات حرمت‌گذاری استاد در قرآن همتای احترام به خدا شمرده‌شده چون علم ارزشمند است و عالم موجب رهگشایی جامعه و توسعه‌ی آن است.