جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مقدمه: دوره نوجوانی به عنوان دوره پر استرس در فرایند رشد شناخته می شود. در طی این دوره نوجوانان همزمان با تغییرات جسمانی و شناختی، تغییرات عاطفی و هیجانی زیادی را تجربه می کنند. بر این اساس هدف اصلی این مطالعه، بررسی تاثیر آموزش مهارتهای زندگی بر واکنشهای هیجانی نوجوانان پسر مقطع راهنمایی درشهر تهران بود.روش: در یک مطالعه شبه تجربی، میزان واکنشهای هیجانی کلیه دانش آموزان مقطع راهنمایی دو مدرسه دولتی یکی از شهرکهای تهران (172=n) با استفاده از پرسش نامه DASS-21 اندازه گیری شد. دانش آموزانی که واکنشهای هیجانی آنها متوسط بود بطور تصادفی در دو گروه 30 نفره آزمون و شاهد جایگزین شدند و مهارتهای زندگی طی 5 جلسه به گروه آزمون آموزش داده شد و پس از شش هفته از دو گروه پس آزمون بعمل آمد. سپس تجزیه تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمونهای آماری یو من ویتنی و کای دو انجام گرفت.یافته ها: نتایج بدست آمده نشان داد که بین قبل و بعد از آموزش در بعد استرس، اضطراب و نمره کل واکنشهای هیجانی تفاوت معنی دار آماری وجود دارد ولی از نظر افسردگی این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری: در دوره نوجوانی می توان با استفاده از آموزش مهارتهای زندگی میزان استرس، اضطراب و بطور کلی واکنشهای هیجانی نوجوانان را کاهش داد.

مقدمه: هدف اصلی این مطالعه، بررسی مقایسه ای تاثیر آموزش بهداشت بلوغ از طریق منابع موثق آموزش بلوغ بر رفتارهای بهداشتی دختران مقطع راهنمایی یکی از شهرک های مسکونی منطقه یک شهر تهران بود.روش : این پژوهش، مطالعه ا ی نیمه تجربی از نوع کارآزمایی میدانی است. جامعه و نمونه مورد مطالعه کلیه دانش آموزان دختر مقطع دوم راهنمایی (132 نفر) مدارس دولتی یکی از شهرک های مسکونی شهر تهران بودند. ابتدا دانش آموزان پرسش نامه محقق ساخته را تکمیل کردند. آنگاه با برنامه آموزشی یکسان، تمامی دانش آموزان مورد آموزش قرار گرفتند. برنامه آموزشی با استفاده از روش های آموزش چهره به چهره و بحث و گفت و گو طی یک جلسه حدودا 2.5 ساعته برای گروه ها اجرا شد. بعد از گذشت 3 ماه از پایان برنامه آموزشی، مجددا پرسش نامه ها توسط دانش آموزان تکمیل شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز از آزمون های پارامتری و غیرپارامتری،T  زوجی، مجذور کای و ANOVA استفاده شد.یافته ها: بین میانگین نمره کل رفتارهای بهداشتی، در مرحله قبل از مداخله، در سه گروه مورد تفاوتی وجود نداشت، ولی در مرحله بعد از آموزش، در سه گروه تفاوت معنی دار بود (P<0.05). همچنین، در مقایسه میانگین نمرات قبل و بعد در هر گروه، در هر سه گروه تفاوت معنی دار بود (P<0.05 گروه مادران،  P<0.001گروه معلمان، P<0.001 گروه پرستاران).نتیجه گیری: آموزش از طریق پرستار بهداشت از آموزش از طریق مادران و معلمان موثرتر است و منجر به بهبود و ارتقای رفتارهای بهداشتی دختران نوجوان می شود.