جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مقدمه: پژوهش حاضر، با هدف مطالعه تاثیر مقابله درمانگری بر کاهش تنیدگی زنان مبتلا به اختلال عروق کرونر انجام شد.روش: جامعه آماری، شامل همه بیماران زن مبتلا به این اختلال بود که در سال 1387 به کلینیک تخصصی قلب فرمانیه تهران مراجعه کردند. پرسش‌نامه رویدادها و تغییرات زندگی مک کابین توسط 100 نفر از زنان بیمار در فاصله سنی 35 تا 55 سال تکمیل شد. سپس، 40 نفر که بالاترین نمره تنیدگی را داشتند به عنوان نمونه انتخاب شدند. نمونه ها به طور تصادفی به دو گروه 20 نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند. افراد گروه آزمایش، 10 جلسه با استفاده از روش مقابله درمانگری تحت درمان فردی قرار گرفتند. داده ها به‌روش تحلیل واریانس با اندازه های مکرر تحلیل شدند.یافته ها: نمرات کل تنیدگی و تنیدگی با سرچشمه تعارضات و مشکلات درون خانوادگی در گروه آزمایش به طور معنی داری کاهش یافتند. اجرای پردازش های آماری با روش تحلیل کوواریانس نیز نتیجه یکسانی داشت.نتیجه گیری: مقابله درمانگری می تواند تنیدگی زنان دارای اختلالات عروق کرونر را کاهش داده و مطابق مدل نظری مربوطه پیش بینی می شود در دراز مدت سهم تنیدگی در تشدید این اختلالات را کاهش دهد.

مقدمه: این مطالعه هدف بررسی رابطه اختلال تنیدگی پس آسیبی و شیوه های مقابله ای با نشانه های جسمانی و روان شناختی تنیدگی مزمن انجام شد.روش: 452 جانباز با شدت آسیب 25 تا 70 درصد (مطابق استاندارد سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران که در پرونده افراد ثبت شده بود) به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نظام دار (بر اساس شدت آسیب) از میان جامعه جانبازان شهر قم انتخاب شدند. ابزار مطالعه پرسش نامه شیوه های مقابله ای شییر و کارور (شکل کوتاه)، مقیاس نشانه های پس آسیبی و چک لیست نشانه های تنیدگی مزمن بودند.یافته ها: اختلال تنیدگی پس آسیبی، شیوه های نارسا و هیجان مدار مقابله و سکونت در منطقه 1 شهر قم، با نشانه های تنیدگی مزمن رابطه داشتند و آن را پیش بینی کردند.نتیجه گیری: مقابله درمانگری و درمان دارویی همزمان می توانند به جانبازان برای دست یابی به سلامت روانی و جسمانی کمک کنند.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر مقابله درمانگری بر ناامیدی زنان نابارور در کرمانشاه اجرا شد.روش: از بین زنان نابارور مراجعه کننده به کلینیک ناباروری، 40 زن، به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه مساوی آزمایش و کنترل تقسیم شدند. در مرحله پیش آزمون دو گروه به صورت همزمان به مقیاس های ناامیدی بک، افسردگی بک پاسخ دادند. در مرحله بعد، تنها گروه آزمایش طی 8 جلسه (120 دقیقه ای)، تحت مقابله درمانی جهت اصلاح راهبردهای مقابله ای به کار برده شده در طی هفته گذشته، قرارگرفتند. پس از اتمام جلسات درمانی هر دو گروه آزمایش و کنترل (به طور همزمان) در مرحله پس آزمون و پی گیری (بعد از 4 هفته از اتمام جلسات) تنها با مقیاس ناامیدی بک مورد آزمون قرار گرفتند.یافته ها: تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر نشان داد مقابله درمانگری سبب کاهش ناامیدی، نگرش منفی نسبت به آینده، بدبینی، عدم برنامه ریزی در مورد آینده و انتظار شکست زنان نابارور می شود اما در مورد عدم ثبات فکری آنان تاثیر معناداری ندارد.نتیجه گیری: ناباروری تنها مشکل زنان نابارور نیست و باروری آینده آنها نمی تواند آثار مشکلات روان شناختی را بزداید. گرچه این مشکلات خود به گونه ای غیرمستقیم ممکن است بر باروری زنان اثر منفی داشته باشند. بنابراین پیشنهاد می گردد، بهبود بهداشت روانی و کیفیت زندگی زنان نابارور در برنامه این گروه قرار گیرد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.