جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

امروزه، سبک شناسی فارسی به وضعیت رکودی-پژوهش های منفردی که اغلب سبک را جدا از بافت موقعیتی متن بررسی می کنند-دچار شده که خروج از آن ضروری است. راه حلی که در این مقاله پیشنهاد می شود، معرفی شاخه های جدید سبک شناسی و بازیابی ابزارهای مناسبی جهت تجزیه و تحلیل متون فارسی است. به منظور برداشتن یکی از گام های نخست در این زمینه، مقاله حاضر به معرفی سبک شناسی انتقادی می پردازد و در معرفی این شاخه از سبک شناسی، به دو پرسش بنیادی پاسخ می دهد: 1. سبک شناسی انتقادی بر چه مبنایی متون را مطالعه و بررسی می کند؟ 2. سبک شناسی انتقادی در تحلیل متن از چه ابزارهایی استفاده می کند؟ در این پژوهش، به مفاهیم «سبک»، «انتقادی»، «ایدئولوژی» و «قدرت» به عنوان چهار مفهوم پایه در سبک شناسی انتقادی پرداخته می شود و سپس ابزارهایی که صاحب نظرانی از قبیل فولر، سیمپسون و جفریز ارائه کرده اند، معرفی می شود. در پایان، به زمینه های سبک پژوهی انتقادی در ادبیات فارسی و پژوهش هایی که می توانند انتخاب های زبانی و سبک گسترش یافته در متن را با هدف نشان دادن ارتباط های پنهانی و ایدئولوژی پوشیده متن تجزیه و تحلیل کنند اشاره می شود.