جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مسجد جامع ساوه یکی از ابنیه مهم تاریخ معماری ایران است که در دوره های مختلف تاریخی مورد مرمت و گسترش قرار گرفته است، این بنا از سده دهم – یازدهم / چهارم - پنجم به بعد با تزیینات مختلف گچبری مزین می شود، این تزیینات شامل ساخت محراب ها و محراب نماها و برخی تزیینات آجر مهری می شود.مهم ترین منابع و مدارک تاریخ گذاری دوره های ساخت بنا نیز همین تزیینات و به خصوص کتیبه های به جا مانده هستند که بر اساس نوع خط، تزیینات خط و تاریخ های ذکر شده در برخی از تزیینات می توان به سیر تحولات تاریخی مسجد پی برد.این نوشتار به بررسی تحلیلی تازه ای از این تزیینات می پردازد و در دو بخش به محراب ها و محراب نماها تا با استفاده از الگوی قرارگیری محراب ها و بررسی تاثیرات هر دوره تزیین بر دوره بعد، به فهمی از روند تزیین این بنا دست یابد. به این منظور با تشریح ویژگی های هر محراب به تاریخ شناسی آن و رابطه آن با بنا و دسته بندی متون به کار رفته در کتیبه ها می پردازد.سوالاتی که در این مقاله پاسخ داده می شود:1- ویژگی های تزیینات گچی مسجد جامع ساوه کدامند.2- تزیینات مسجد جامع ساوه به چند دسته تقسیم می شوند.اهداف تحقیق: 1- شناسایی آثار مختلف تزیینی در مسجد جامع ساوه. 2- استفاده از ویژگی های تزیینات جهت تاریخ شناسی دوره های گسترش مرمت بنا.