جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هدف: هدف تحقیق حاضر تعیین سهم هریک از عوامل وضعیت اشتغال (آموزگاری در برابر خانه داری) ،سطح تحصیلات، سن و تعداد فرزندان در میزان اعتماد به نفس زنان متاهل بوده است. روش: ازدواج مورد پژوهش شامل 80 زن متاهل (40 آموزگار و 40 خانه دار) بودند که به طور تصادفی با استفاده از روش ازدواج گیری خوشه ای چند مرحله ای از میان زنان متاهل آموزگار و خانه دار شهر اصفهان انتخاب شدند. برای سنجش اعتماد به نفس آزمودنی ها خرده مقیاس اعتماد به نفس(F1-C)  پرسش نامه شخصیتی برن رویتر به کار برده شد. نتایج: نتایج نشان داد که وضعیت اشتغال (آموزگاری در برابر خانه داری) می تواند میزان اعتماد به نفس زنان متاهل را به طور معناداری پیش بینی کند (P=0.00)، اما افزودن هر یک از متغیرهای سطح تحصیلات، سن و تعداد فرزندان به متغیر وضعیت اشتغال (آموزگاری در برابر خانه داری) نمی تواند قدرت پیش بینی اعتماد به نفس زنان متاهل را به طور معناداری افزایش دهد. نتیجه گیری: یافته های این تحقیق نشان داد که اشتغال زنان نقش مهمی در تامین اعتماد به نفس آن ها دارد، اما متغیرهای سطح تحصیلات، سن و تعداد فرزندان، اگرچه با اعتماد به نفس زنان متاهل رابطه دارند اما نمی توانند آن را پیش بینی کنند.

هدف این تحقیق بررسی میزان کودک آزاری به تفکیک جنس، سن، نوع آزار جسمی، جنسی، روانی، اجتماعی و مسامحه و غفلت، هم چنین بررسی تاثیر عوامل اعتیاد والدین و میزان تحصیلات آنان بر پدیده کودک آزاری است. بدین منظور اطلاعات مذکور از کلیه گزارش های تلفنی که در سال 1384 در زمینه کودک آزاری با خط تلفن کودک سازمان بهزیستی استان اصفهان برقرار شده بود، استخراج گردید و با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون خی دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که فراوانی کودک آزاری در دختران و پسران تفاوت معناداری ندارد. فراوانی کودک آزاری روانی- عاطفی نسبت به دیگر انواع آزار، به طور معناداری بیشتر است (P<0.05). گروه سنی 10-5 سال از بیشترین فراوانی کودک آزاری برخوردار است (P<0.05). تحصیلات پایین والدین در بروز کودک آزاری موثر بوده، فراوانی کودک آزاری در والدین بیسواد و کم سواد به طور معنی داری بیش از والدین تحصیل کرده بود (P<0.05). نتایج پژوهش حاضر بر آموزش عمومی والدین، در سطح جامعه در زمینه حقوق کودکان، خصوصا در مورد نیازهای عاطفی آنها و توجه ویژه به کودکان سنین 10-5 سال تاکید دارد.

آسیب ها و مشکلاتی که زوجین و خانواده های آنان قبل از طلاق و پس از آن متحمل می شوند و عوامل موثر بر بروز این پدیده از دیرباز مورد توجه و بررسی بوده است. هدف این تحقیق بررسی عوامل موثر بر بروز طلاق، از جمله سن، متغیرهای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، اعتیاد، وجود بیماری روانی و جنسی در زوجین متقاضی طلاق سازمان بهزیستی استان اصفهان بود. کاهش طلاق سازمان بهزیستی استان اصفهان بود. افراد گروه نمونه شامل 424 نفر (212 زوج) بودند. روش تحقیق توصیفی بود. بدین منظور اطلاعات مذکور با استفاده از اطلاعات مندرج در فرم های مددکاری و مصاحبه های روانشناختی پرونده های کلیه موارد ارجاعی طی سالهای 1382 تا 1384 استخراج و با استفاده از آزمون های خی دو، فی و وی کرامر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج نشان داد که بیشترین موارد ارجاعی به مرکز پیشگیری و کاهش طلاق، از سوی قوه قضاییه بوده است (P<0.05)؛ بیشترین میزان تقاضای طلاق در زنان، در سنین 31-28 سال و در مردان در سنین 27-24 سال بوده است. ضمن آنک تقاضای طلاق پس از 35 سالگی در هر دو جنس کاهش می یابد (P<0.05).مهمترین علل تقاضای طلاق به ترتیب شامل مشکلات ارتباطی، اعتیاد، دخالت خانواده ها و بیماری روانی یکی از زوجین بود (P<0.05). نتایج پژوهش حاضر بر اهمیت سنین جوانی در مردان و زنان به عنوان سنین آسیب پذیری نسبت به بحران های زناشویی، لزوم آگاه سازی زوجین به خصوص در شهرهای کوچک در زمینه دریافت مشاوره تخصصی در زمان بروز مشکل و پیشگیری یا کاهش عوامل موثر بر بروز طلاق از جمله مشکلات ارتباطی، اعتیاد، دخالت های بی مورد و نامناسب خانواده های زوجین و بیماری روانی زوجین تاکید دارد.