جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : به نظر می رسد که دغدغه های صرفاً فلسفی دیالکتیک منفی تئودور دبلیو. آدورنو از عینیت نظریه انتقادی دور باشد. فلسفه آدورنو شاید سنتی ترین موضوع فلسفه «محض» یعنی ساختار تجربه را در نظر می گیرد، در حالی که نظریه انتقادی جنبه های خاصی از جامعه را بررسی می کند. اما، همانطور که برایان اوکانر در این تفسیر بسیار بدیع از فلسفه آدورنو نشان می‌دهد، دیالکتیک منفی را می‌توان به‌عنوان شالوده نظری بازتابی یا عقلانیت انتقادی مورد نیاز نظریه انتقادی دانست. اوکانر استدلال می‌کند که آدورنو به «انضمام» فلسفه متعهد است: تز او درباره عدم هویت تلاش می‌کند نشان دهد که واقعیت به ظاهر قابل تقلیل نیست. این پایه‌ای را برای نقد کاربردی «انضمامی» ظواهر می‌گذارد که برای امکان نظریه انتقادی ضروری است. اوکانر برای توضیح زمینه ای که فلسفه آدورنو در آن عمل می کند - سنت فلسفه مدرن آلمانی، از کانت تا هایدگر - به تفصیل ایده های این فیلسوفان و همچنین تفاوت های خود تعریف آدورنو با آنها را بررسی می کند. اوکانر درباره گئورگ لوکاچ و تأثیر «نظریه اولیه» او بر اندیشه آدورنو بحث می کند. عناصر ایدئالیسم آلمانی کانت و هگل که توسط آدورنو برای تئوری میانجیگری سوژه- ابژه تخصیص یافته است. اولویت ابژه و عاملیت سوژه در معرفت شناسی آدورنو; و نقدهای مهم آدورنو از کانت و پدیدارشناسی هایدگر و هوسرل، نقدهایی که هم مفاهیم کلیدی آدورنو را روشن می کند و هم ساخت نظریه انتقادی او را از طریق درگیری با مسائل فلسفه آشکار می کند.