جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: فرهنگ‌های باستانی، مانند فرهنگ عبرانیان، معمولاً خرد را با سال‌های پیشرفته مرتبط می‌دانستند. در کتاب الهیات کتاب مقدس ژراساپینس، نویسنده اعتبار این همبستگی را از طریق رویکردی التقاطی - از جمله روش‌های معنایی زبانی، سنتی- تاریخی، و اجتماعی- انسان‌شناختی - به متون مربوط به کتاب مقدس و خارج از کتاب مقدس بررسی می‌کند. در هر دوره از زندگی اسرائیل باستان - یعنی در اسرائیل قبل از سلطنت، سلطنت و بعد از سلطنت - تغییرات قابل توجهی در برآورد ژراساپینس (یا «خرد پیری») وجود دارد. در سراسر این مطالعه، تشابهات میان فرهنگی مناسبی از فرهنگ همسایگان اسرائیل باستان و جوامع مدرن، مانند قبیله یوروبای غرب آفریقا، ترسیم شده است. نتایج کلی دو بعدی هستند. از یک سو، عناصر معنایی گراساپی وجود دارد، مانند گریزان بودن «حکمت» و سیالیت ملایم «پیری». هر دو اصطلاح قرابت متنی قوی با حداقل استثنا دارند. بنابراین، انتساب خرد به پیری در کتاب مقدس عبری (عهد عتیق) مشهود است، اما مطلق نیست. از سوی دیگر، ژراساپینس عمدتاً به‌عنوان آموزشی، از طریق دستورالعمل‌ها و توصیه‌های مستقیم و غیرمستقیم سالمندان به تصویر کشیده می‌شود که میراث‌های عاقلانه ترس از یهوه را پرورش می‌دهد. به طور کلی، گرایش‌های اجتماعی-انسان‌محور گراساپینس (یعنی ساختن سالمندی مجموعه‌ای از حکمت) توسط حکم‌های الهیاتی تئوساپینس (حکمت یهویی) بررسی می‌شود. بنابراین در انجیل عبری ترس از یهوه نیز سرآغاز پیری و خردمندی است.