جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: از یک محقق برجسته خاورمیانه و شمال آفریقا، طرز تفکر جدیدی در مورد بهار عربی و معنای انقلاب آمده است. از منظر سیاست انقلابی، بهار عربی می تواند تلاشی بیهوده به نظر برسد. در تونس، جایی که موج اعتراضات آغاز شد، و همچنین در مصر و خلیج فارس، تغییر رژیم هرگز به طور کامل انجام نشد. با این حال، اگر بهار عربی در برهم زدن ساختار دولت‌ها شکست خورد، این جنبش در مزارع، خانواده‌ها و کارخانه‌ها، بازارها و مدارس دگرگون‌کننده بود. آصف بیات با ترکیبی یکپارچه از تحقیقات میدانی، مصاحبه‌های روی زمین و نظریه اجتماعی نشان می‌دهد که چگونه رویه زندگی روزمره در مصر و تونس به‌واسطه فعالیت‌های انقلابی تغییر کرده است. زنان، جوانان، افراد بسیار فقیر و اعضای جامعه دگرباش زیرزمینی می‌توانند قدم‌هایی به سوی برابری و آزادی بهار عربی را نسبت دهند. همچنین پتانسیلی برای پیشرفت بیشتر وجود دارد، زیرا حقوق زنان به ویژه در حال حاضر جایگاه ثابتی را در گفتمان عمومی به خود اختصاص داده است و از تعدیل نیروها جلوگیری می کند و تضمین می کند که صدای به حاشیه رانده شده بلندتر از روزهای قبل از انقلاب باقی بماند. علاوه بر این، بهار عربی به کارگران قدرت داد: تنها در مصر، بیش از 700000 کشاورز در طول سال‌های اعتراض به اتحادیه دست یافتند. فعالیت‌های کارگری پیشرفت‌های مادی را برای طیف وسیعی از مردم عادی به ارمغان آورد و هنجارهای فرهنگی و سیاسی جدیدی را پرورش داد که نیروهای ارتجاع به سادگی نمی‌توانند آن‌ها را آرزو کنند. به گفته بیات، بهار عربی به عنوان نمونه ای از "انقلاب" - انقلابی که اصلاحات را به جای تغییرات رادیکال تقویت می کند - ظاهر می شود. زندگی انقلابی، هم یک مطالعه دقیق و هم جذابیتی تکان دهنده، دستاوردهای اجتماعی را که از طریق مقاومت به دست آمده است، شناسایی می کند.