جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: احیای کالوینیسم در هلند قرن نوزدهم جنبش نئوکالوینیسم را در پی داشت. با آبراهام کویپر، هرمان باوینک به نام تجاری نئوکالوینیسم تبدیل شد. با این وجود، تا دهه اول قرن بیستم، علاقه دانشمندان به کار باوینک افزایش یافت. مدل مرسوم «دو باوینکس» که برای خواندن آثار او در بیشتر قرن بیستم استفاده می‌شد، استدلال می‌کند که برخی مضامین متناقض و آشتی‌ناپذیر در سیستم باوینک وجود دارد که باوینک را متفکری متضاد خود می‌سازد. این قرائت دوگانه، مشخصه اکثر محققان باوینک در نیمه دوم قرن بیستم بود. از زمان خوانش جدید جیمز اگلینتون از موتیف ارگانیک باوینک، مدل مرسوم غیرقابل دفاع شد و محققان به دنبال هرمان باوینک متحد شده‌اند. باوینک به عنوان یک الهیدان کل نگر به استاندارد صنعتی مطالعات باوینک تبدیل شده است. با پیروی از معیار هرمنوتیکی جدید، چندین پایان نامه و مقالات متعدد مضامین مختلف سیستم واحد باوینک را تفسیر کرده اند. مانند آنها، این مطالعه از یک سو با هدف حفظ "یک باوینک"، از سوی دیگر، و مهمتر از آن، پر کردن شکاف قابل توجه در بورس تحصیلی باوینک - یعنی هیچ اثر واحدی تاکنون بر ایده باوینک تمرکز نکرده است. الهیات به عنوان علم (wetenschap) خداوند. این مطالعه نشان خواهد داد که ایده الهیات علمی (wetenschappelijke) می تواند به عنوان فراپارادایم هرمنوتیکی برای درک سیستم باوینک مورد استفاده قرار گیرد. منظور من از فراپارادایم این است که ایده الهیات علمی همانطور که در این مطالعه توضیح داده شد، مدل اصلی را ارائه می دهد که ویژگی ها و مضامین اساسی نظام جزمی باوینک را در بر می گیرد. برای این منظور، من با مفهوم دوگانه باوینک از wetenschap (علم مرئی و نامرئی) شروع خواهم کرد. علم مرئی به عالم حسی- محسوس مشغول است، در حالی که علم نامرئی امر معنوی را مورد بررسی قرار می دهد. سپس به این نکته اشاره خواهم کرد که دیدگاه باوینک از الهیات به عنوان علم خدا شامل سه عامل تعیین کننده است: (1) واقعیت خدا به عنوان هدف این علم. (2) تکیه بر مفروضات مبتنی بر ایمان در مورد وجود خدا و مکاشفه نفس؛ (3) شخصیتی که با خدا پیوند خورده است. در مرحله بعد، جزم شناسی باوینک را تحلیل می کنم و دستور زبان تثلیث الهیات علمی او را می سازم. این دستور زبان شامل پنج دلیل است: (1) وحیانی گرایی مثبت. (2) ارگانیسم الهیات. (3) رئالیسم ارگانیک انتقادی. (4) کاتولیک دیالکتیکی. و (5) غایت شناسی دین شناختی. این پنج دلیل مجزا نیستند، بلکه به صورت پیوسته وجود دارند. آنها یک دستور زبان تثلیثی واحد را تشکیل می دهند که باوینک را به عنوان یک الهیدان تثلیثی ثابت می کند. در همین حال، دستور زبان زیربنای خوانش فراپارادایمی از سیستم باوینک از منظر الهیات wetenschappelijke است. خوانش فراپارادایمی از الهیات باوینک در محدوده های جزم شناسی محدود نمی شود. در عوض، الهیات علمی باوینک تلاش می کند تا با علوم دیگر درگیر شود. این ویژگی میان رشته‌ای الهیات علمی با ایده‌های باوینک درباره حاکمیت علم و دایره‌المعارف الهیاتی مرتبط است که در درک او از سلطه اخلاقی و معنوی الهیات به عنوان ملکه علوم تجسم یافته است. در حالی که این استدلال ممکن است در آکادمی قرن بیستم، به عنوان یک محیط دانشگاهی عمدتاً سکولار شده، شگفت‌انگیز به نظر برسد، تز من استدلال می‌کند که دیدگاه باوینک در بررسی کار الهیدان معاصر دانشگاه مفید است. با توجه به چالش‌های مختلف الهیات مسیحی در دانشگاه سکولار معاصر، سه مشاهده را می‌توان از سیستم باوینک انجام داد. اولاً، متکلم دانشگاهی باید متواضع و در عین حال شجاع باشد. ثانیاً، متکلّم باید هویت متکلّم به عنوان متکلّم و متکلّم را در دانشگاه به یاد داشته باشد و اولویت هویت کلامی را تشخیص دهد. سوم، با توجه به ویژگی اخلاقی ملکه الهیات، اخلاق الهیات می تواند به عنوان نقطه تماس بین رشته ای بین الهیات و سایر علوم عمل کند. به طور خلاصه، خواندن نظام باوینک بر اساس فراپارادایم الهیات علمی، نه تنها نشان می‌دهد که باوینک یک متفکر واحد است، بلکه علم خدا را نیز به شکلی جامع توسعه می‌دهد و آن را در حوزه علم به کار می‌گیرد. دانشگاه عالی