جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

فیلسوف عراقی با گرایش مارکسیستی و فلسفه علم. در سال 1956 لیسانس خود را از دانشگاه بغداد دریافت کرد و در 1965 دکترای خود را از دانشگاه کمبریج دریافت کرد. او در پی تصحیح نگاه متفکران معاصر عرب به فلسفه و میراث فکر اسلامی است. وی در پژوهشهای خود گاه از عقل عربی کلامی می گوید و بحثی طولانی درباب ابداع در عقل عربی و تصلب و مقاومت عقل در برابر اجتهاد و تنوع دارد. او درباره رابطه اندیشه اسلامی و اندیشه غرب قائل به تکامل و تواصل است که از جهتی بر پایه مفهوم پیشرفت خطی برای انسانیت است و از طرف دیگر او مخالف اروپا محوری و قول به عدم اصالت فلسفه اسلامی است . روش او چنان که گفته شد دیالکتیکی اجتماعی تاریخی است که در وهله اول به پراکسیس بشر در در چارچوب حرکت کلی طبیعت می نگرد ، حرکتی که بر اساس قوانین مادی بیان کننده ی وحدت امر مادی و امر اجتماعی است و در مرتبه بعد مبتنی بر عدم جدایی موقف فلسفی از ظرف اجتماعی و تاریخی آن است. آثار : مشكلة الخلق في الفكر الإسلامي (بالإنجليزية) 1968. من الميثولوجيا إلى الفلسفة، 1973. دراسات في الفكر الفلسفي الإسلامي، 1980. الفلسفة والإنسان، 1990. لزمان في الفكر الديني والفلسفي وفلسفة العلم، 2005.

متولد 1936 در قاهره. دکترای خود را در رشته فلسفه ریاضیات از دانشگاه پاریس دریافت کرد. دارای موضع انتقادی سر سختانه نسبت به اسلام سیاسی و ناصریسم . جوهر فکری و فلسفی او فلسفه تاریخ و فلسفه علم است. تاریخ می باید هم تحت تفکر فلسفی قرار گیرد و هم تحت تفکر علمی و بدین سبب باید با منطق و ریاضیات با آن رویارو شد. می توان حوزه فکری رشدی راشد را جامعه شناسی معرفت خواند. فلسفه رشدی راشد از یک سو به نحو عام در پی اعمال ریاضیات در حوزه تاریخ و اجتماع است و از طرف دیگر در پی تطبیق این اندیشه ها بر تاریخ عربی و اسلامی است. از کتب او: "Condorcet: Mathematics and Society", Collection "Knowledge", Hermann, Paris, 1974, Spanish translation, 1990.