جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

بلا و ابتلا برجسته ترین ویژگی زندگی دنیاست که بستر مناسبی برای پیراستگی از رذایل و آراستگی به فضایل را پدید آورده است. از این منظر زندگی مادی به عنوان عرصه ای برای تزکیه اخلاقی و تعالی معنوی، معنی دار شده و تمام رنج ها و بلا های آن ارزشمند، رشد دهنده و نجات بخش می شود. آزمایش و امتحان بیش از هر چیز، نشانه‌ای از لطف و رحمت الهی نسبت به بندگان است و موجب بروز و ظهور اسرار درون و عامل مهمی برای سازندگی خویشتن است و به تعبیر کلام الهی، سبب تمحیص و پاکسازی انسان از آلودگی به شرک و نفاق و شک و تردید است و می تواند رضایت الهی را به ارمغان آورد. همانگونه که میزان شناخت انسانها از دین متفاوت است، عکس العمل آنها در مقابل حوادث و مشکلات نیز متفاوت است. این سوال غالباً در ذهن توده مردم وقتی به آیات رحمت الهی نگاه می کنند به وجود می آید که: از آنجایی که رحمت خداوند وسیع و گسترده است و فرمود: وَرَحْمَتِی وَسِعَتْ کُلَّ شَیْء(اعراف/156) و هم چنین فرمود:کَتَبَ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَه(انعام/12)پس چرا خداوند بشر را برای رسیدن به پاداش آزمایش می نماید؟ مگر نمی شد خداوند بدون آزمایش نمودن آدمی را ثواب و پاداش بدهد؟که در پاسخ آن باید گفت: اگر خداوند رحمان و رحیم است و رحمت او گسترده و بی نهایت است، همان طور قدیر و جبّار و سخت کیفر هم می باشد. اوصاف خداوند هم هماهنگ و مرتبط می باشند، چرا که خداوند حکیم است و حکیم کارش با هدف می باشد. فرمود:لا إِلَهَ إِلا هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیم(آل عمران/ 6)ثانیاً: زمینه رسیدن به پاداش، عمل است. شخص حکیم براساس عمل، اجر و پاداش می دهد و این یکی از اصول قرآنی است که شرط رسیدن به پاداش، ایمان و عمل صالح است.بنابراین می توان گفت که: رحمت الهی با ابتلاء رابطه تنگاتنگ دارد و بلا نشانه دوست داشتن خداوند و نمادی از محبت او به بنده است؛ چرا که پختن انسان در سختی ها میسر است، نه در راحتی ها. خداوند قومی را که دوست داشته باشد مبتلا به عذاب و مشکلات می کند. . لذا اگر مومن، خدا را به شدیدترین وجه دوست دارد:وَالَّذِینَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّه(بقره/165) خداوند بیشتر از بنده، او را دوست دارد، چرا که خالق محبت است.