جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مسئله شهود ورویت خداوند از دیرباز جایگاه مهمی در دیدگاه‌های عرفانی و کلامی داشته است و علی‌رغم اهمیت جایگاه، به صورت منسجم به ابعاد آن پرداخته‌نشده است. در این تحقیق باروش توصیفی -تحلیلی و با بهره‌برداری از منابع کتابخانه‌ای به بررسی دیدگاههای تفاسیر عرفانی و علامه حسن‌زاده آملی? پیرامون این موضوع پرداخته‌شده است. اکثر این تفاسیر "شهود و رویت حسی "را به دلایلی نظیر محدودیت حواس و غیر محسوس بودن خداوند و فرط نور ظهور او "غیرممکن "دانسته و"شهود ورویت غیر حسی" او را با چشم درونی وباطنی ممکن می‌دانند .رویت و شهود خدا از دیدگاه علامه حسن‌زاده دارای مراتب و گونه‌های مختلفی است مثلاً بر اساس متعلّق شهود و رویت ،به رویت و شهودتجلّیات ذاتیه و اسمائیه وصفاتیه وجودیه و برحسب ساحت هایی از نفس نظیر لطائف سبعه که در آن رویت و شهود محقق می‌شود قابل انقسام می‌دانند. در قرآن بیش از بیست آیه درباره لقاءالله و نظر در وجه الله آمده است و درباره گونه‌های مختلفی از شهود و رویت ذات الهی نظیر شهود و رویت خدا نسبت به ذات خویش و شهود موسی ? در شجره طور و جبل سینا مطالبی بیان‌شده است. از دیدگاه تفاسیر عرفانی و علامه حسن‌زاده?عواملی نظیر ایمان و و تقوا،نماز شب، عمل صالح اخلاص،عشق، طهارت نفس،ذکر و سیرآفاقی و انفسی زمینه‌ساز رویت خداوند و موانعی نظیر طبع و ختم، مکنونیت، قفل، غلف،رین،منکوسیت، قساوت وکفرقلب از موانع شهود خداوند محسوب می‌شود.

این مقال شرحی است بر کلام سیدالساجدین در مناجات... . این بحث بازتفسیری بر مفهوم قرب الهی است. قرب گاهی بر مصادیق جسمانی و گاهی بر ادراکات غیرطبیعی و مجرد حمل می شود. این مفهوم از شایع ترین اصطلاحات در معارف اسلامی و ادیان توحیدی است. در یک برداشت، قرب به قرب خداوند، قرب جسمانی و مکانی و یا زمانی نیست، بلکه مراد قرب و نزدیکی معنوی به خداست. در برداشت دوم، قرب الهی امری معنوی، واقعی، به معنای در نزد خدا بودن است؛ نه به معنای اعتباری. در برداشت سوم، قرب، به معنای تکوینی است که هم بندگان خدا از آن برخوردارند. اینکه خداوند لحظه به لحظه افاضه وجود می کند به متوقف بر قرب الهی است. مراد از تقرب به خدا در پرتو عبارات دینی است که انسان به مرتبه ای می رسد که خداوند را بهتر شهود و درک می کند. هرچند مشاهده خداوند با چشم دل، دارای مراتبی است.