جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

«سرماية معنوي»، كه اكنون به عنوان يكي از مهم ترين اشكال سرمايه هاي سازماني محسوب مي شود، از زواياي گوناگون مطمح نظر قرار گرفته و مطالب متفاوتي در باره اش ارائه شده است. برخي به جنبة فردي اين سرمايه در قالب «هوش معنوي» پرداخته اند. عده اي در سطح سازماني به آن توجه كرده اند. برخي هم به نقش اين سرمايه در بهبود متغيرهاي اقتصادي، اجتماعي و يا فرهنگي اشاره كرده اند. ولي واقعيت اين است كه سرمايه اي معنوي محسوب مي شود كه با ايجاد انسجام و هماهنگي ميان جنبه هاي گوناگون زندگي، به مفهوم زندگي عمق دهد و كيفيت آن را بهبود بخشد. اين مقالة به روش «استدلالي» و بر پاية تجزيه و تحليل و تركيب و تلفيق ادبيات سرماية معنوي با تعاليم قرآني تلاش نموده است مفهوم «سرماية معنوي» را بر اساس آموزه هاي قرآني در سازمان ها تشريح و تبيين كند و مبناي شكل گيري آن در سازمان ها و هدف نهايي از ايجاد و توسعة اين سرمايه را آشكار سازد. يافته هاي اين تحقيق نشان مي دهد رابطه اي دو سويه ميان سرمايه هاي اقتصادي و سرمايه هاي معنوي وجود دارد و «درك معناي زندگي و هدف آفرينش»، همچنين «همبستگي معنوي بين كاركنان» از عناصر اصلي سرماية معنوي محسوب مي شود كه يكي از نمودهاي عملي آن در خدمت گزاري به مردم نمايان مي شد.