جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

دروغ به معنای سخن ناراست، قول ناحق و خلاف حقیقت است و مقابل راست و صدق کذب گفته می شود و صدق که مقابل کذب است عبارت از مطابق بودن سخن با حقیقت است. نکتة نهفته در دروغ آن است که مخاطب به گفتار ما اعتماد می کند و هرچه را بگوییم باور می کند بنابراین مهمترین ویژگی دروغ گمراه کنندگی آن است. دروغ همزاد آدمی نیست همة انسانها راه فکر کردن و توجیه اعمال خود را از دیگران آموخته اند. انسان با دروغ گفتن سعی بر این دارد که بر روی عقدة حقارت و خودکم بینی خود سرپوش بگذارد و ترس و هراس خود را از چیزی پنهان کند. در آیات و روایات از دروغ به عنوان بدترین گناه، تباهی ایمان، سرچشمة نفاق، فسق، قول زور و گناه کبیره یاد شده است و دروغگو را در ردیف کفار و منکران آیات الهی قرار می دهد و به دور از ایمان و مورد لعن و عذاب الهی می داند. دروغ دارای علل و عوامل مختلفی است برخی از این عوامل جهل و نادانی، خودخواهی و غرور، لجاجت، ضعف شخصیت و عقدة حقارت، کسب شهرت و جاه طلبی می باشد. از پیامدهای دروغ در بعد فردی و اجتماعی می توان به کم حافظگی دروغگو، گمراهی، فقر، زیانهای روانی، سلب اعتماد، رسوایی، ذلّت و خواری و استهزاء اشاره کرد.